ALBUQUERQUE, NM – Een zak Cheetos wordt op de grond gegooid. Lijkt onbelangrijk, toch?
Nauwelijks.
Aanbevolen video’s
Rangers in Carlsbad Caverns National Park in het zuiden van New Mexico beschrijven het als een “wereldveranderende” gebeurtenis voor de kleine microben en insecten die deze gespecialiseerde ondergrondse omgeving hun thuis noemen. De zak zou er een dag of twee of misschien maar een paar uur kunnen hebben gelegen, maar die zoute stukjes bewerkte maïs die zacht waren geworden door de hoge luchtvochtigheid, veroorzaakten de groei van schimmel op de bodem van de grot en op nabijgelegen grotformaties.
“Het had een enorme impact op het ecosysteem van de grot”, aldus het park in een bericht op sociale media. Het park legde uit dat krekels, mijten, spinnen en vliegen zich al snel organiseerden om de vreemde rotzooi op te eten en te verspreiden, waardoor de besmetting zich in feite verspreidde.
De feloranje tas werd door een boswachter buiten het pad gespot tijdens een van de regelmatige inspecties die parkmedewerkers uitvoeren door de Big Room, de grootste enkele grotkamer qua volume in Noord-Amerika, aan het einde van elke dag. Ze zijn op zoek naar rondslingerende bezoekers en naar afval of ander afval dat mogelijk is achtergelaten op het geplaveide pad.
The Big Room is een populaire plek in Carlsbad Caverns. Het is een magische ruimte vol torenhoge stalagmieten, sierlijke stalactieten en clusters van grotpopcorn.
Van dit ondergrondse wonderland in New Mexico tot de oevers van meren in Nevada, zijrivieren van de Grand Canyon en lagunes in Florida: parkwachters en vrijwilligers ruimen elk jaar tonnen afval op dat door bezoekers is achtergelaten. Dit alles in een voortdurende strijd om te voorkomen dat unieke ecosystemen worden aangetast, maar bezoekers toch toegang te bieden.
Volgens de National Park Service bezoeken meer dan 300 miljoen mensen de nationale parken elk jaar. Ze brengen en genereren bijna 70 miljoen ton afval, waarvan het grootste deel terechtkomt in de vuilnisbakken en recyclingcontainers.
Maar voor de rest van de weggegooide snackzakjes en ander afval is het vaak lastig om het afval te verzamelen. Organisaties als Leave No Trace verspreiden hun boodschap bij wandelpaden en online.
Bij Carlsbad Caverns kammen vrijwilligers de grotten uit om pluisjes te verzamelen. Een inspanning van vijf dagen leverde maar liefst 50 pond (22,68 kilogram) op. Rangers hebben ook sweep packs en spill kits voor het delicatere en soms smerige werk, zoals het opruimen van menselijk afval langs het pad.
“Het is zo’n donker gebied, soms merken mensen niet dat het er is. Dus lopen ze erdoorheen en het spoort het door de hele grot heen,” zei Joseph Ward, een parkgids die specifiek werkt aan het verspreiden van de boodschap “leave no trace” naar parkbezoekers en klaslokalen.
De uitrusting van de parkwachters kan bestaan uit handschoenen, vuilniszakken, water, bleekmengsels voor het ontsmetten, stofzuigers en zelfs tandenborstels en pincetten van bamboe voor de moeilijk bereikbare plekken.
Nadat de tas in juli werd ontdekt, besloten grotspecialisten in het park hoe ze hem het beste konden opruimen. Het meeste rommel werd opgeschept en met een tandenborstel werden ringen van schimmel en schimmels verwijderd die zich hadden verspreid naar nabijgelegen grotformaties. Het was een klus van 20 minuten.
Ward zegt dat sommige klussen uren duren en dat er meerdere parkmedewerkers bij betrokken zijn.
Robert Melnick, emeritus hoogleraar aan de Universiteit van Oregon, heeft het culturele landschap van Carlsbad Caverns bestudeerd, inclusief kenmerken als een historische houten trap die een broedplaats is geworden voor exotische schimmels en fungi. Hij en zijn team hebben deze week een rapport ingediend bij het park waarin deze bronnen worden beschreven en aanbevelingen worden gedaan voor hoe het park ze in de toekomst kan beheren.
Volgens Melnick is de balans tussen het behouden en beschermen van landschappen en het toegankelijk maken ervan voor parkbeheerders in Carlsbad en elders een kwestie van het vervullen van de dubbele opdracht.
“Ik weet niet precies hoe je dat zou kunnen monitoren, behalve door mensen er voortdurend aan te herinneren dat de ondergrond, de grotten, een zeer, zeer gevoelige natuurlijke omgeving zijn”, zei hij.
Op borden in het park staan oproepen om de grotten met respect te behandelen. Parkwachters geven bezoekers instructies voordat ze ondergronds gaan. Op de achterkant van elk toegangskaartje staat wat je wel en niet moet doen.
Maar soms is er een kloof tussen bewustzijn en persoonlijke verantwoordelijkheid, zegt JD Tanner, directeur onderwijs en training bij Leave No Trace.
Veel mensen zijn zich misschien bewust van de noodzaak om ‘het schoon te houden’, maar Tanner zei dat de boodschap niet altijd wordt omgezet in actie of dat er een gebrek aan begrip is dat kleine acties – zelfs het achterlaten van een stukje afval – onomkeerbare schade kunnen aanrichten in een kwetsbaar ecosysteem.
“Als iemand zich niet persoonlijk betrokken voelt bij het behoud van deze omgevingen, kan het zijn dat hij de regels niet serieus neemt”, aldus Tanner.
Diana Northup, een microbioloog die jarenlang onderzoek heeft gedaan naar grotten over de hele wereld, kroop ooit door de hoofdgang van Carlsbad Caverns om alles vast te leggen wat mensen hadden achtergelaten.
“Dit is dus slechts één van de vele dingen”, zei ze over de Cheetos.
Er varen op een willekeurige dag tijdens het hoogseizoen wel 2000 mensen door de grotten. Ze brengen haar- en huidfragmenten met zich mee, en die fragmenten kunnen hun eigen microben aan boord hebben.
“Het kan dus echt heel erg zijn of het kan gewoon wij zijn en al het spul dat we afstoten,” zei Northup over menselijke besmetting in grottenomgevingen. “Maar hier is de andere kant van de medaille: de enige manier om grotten te beschermen is door mensen ze te laten zien en ervaren.”
“Het allerbelangrijkste”, zei ze, “is dat je mensen moet laten beseffen dat ze de grotten willen behouden en ze moet laten weten wat ze kunnen doen om dat te realiseren.”