OSHU-STAD – De geboorteplaats van Shohei Ohtani in het noorden van Japan is een landelijke plaats, beroemd om zijn hoogwaardige Maesawa-rundvlees, de geschiedenis van het maken van traditioneel ijzerwerk en de intens groene heuvels en bergen eromheen.
Japanners noemen dergelijke plaatsen ‘inaka’ – grofweg vertaald als ‘het platteland’. Geen glitter, rustige straten en in het noorden koude winters. Het ligt slechts 500 kilometer van Tokio, maar het lijkt verder weg.
Aanbevolen video’s
Tegenwoordig is Oshu City het meest bekend om Ohtani zelf, en de intense trots die de lokale bevolking toont voor een van de beste spelers ooit. Hij begon in de plaatselijke Little League bij de Mizusawa Pirates en speelde voor Hanamaki Higashi High School – een route die hem naar de World Series leidde. Zijn Los Angeles Dodgers leiden de New York Yankees met 3-0, en fans hier zullen op de hoogte zijn als LA woensdagochtend vroeg lokale tijd de titel probeert te veroveren.
De stad eert Ohtani bij elke beurt. En om het te ervaren, begin eerst met de salon van kapper Hironobu Kanno genaamd “Seems.”
De kapsalon die een heiligdom werd voor Shohei Ohtani
De wachtkamer is een museum gewijd aan Ohtani met ongeveer 300 artefacten die in elke hoek zijn opgehangen, gestapeld en geperst. Er liggen nog meer spullen in de opslag.
Er zijn gesigneerde Dodgers en Angels-truien, tientallen gesigneerde honkballen, knuppels, schoenen, petten, handschoenen, bobbleheads, foto’s van Othani en zijn vrouw, Mamiko Tanaka, shirts versierd met afbeeldingen van zijn hond Decopin (Decoy in het Engels), knuffels, kussens en levensgrote uitsparingen van de superster.
Kanno zei dat veel fans naar de stad komen voor een soort ‘pelgrimstocht’, en zijn winkel maakt daar vaak deel van uit.
“Mijn klanten en degenen die de geboortestad van Ohtani bezoeken, vinden het erg leuk om de collectie te zien, en ik denk dat het voor hen een zeer effectieve manier is om zich dichter bij Ohtani te voelen”, zei hij.
Het verzamelen begon onschuldig toen Kanno op 23 mei 2013 een honkbalwedstrijd bijwoonde – de eerste professionele wedstrijd waarin Ohtani sloeg en gooide. Dit was voor de Japanse Hokkaido Nippon-Ham Fighters, en Kanno kwam terug met een bal gesigneerd door Ohtani.
“Toen ik de bal met de handtekening van Ohtani in mijn salon legde, waren de klanten erg blij om hem te zien”, zei Kanno. “Dus begon ik beetje bij beetje goederen te verzamelen.”
De rest is geschiedenis.
Hij zei dat zijn meest dierbare item een pet is, gesigneerd door Japanse spelers die vorig jaar de Verenigde Staten versloegen in de finale van de World Baseball Classic in Miami.
Kanno bekende dat de kosten van Ohtani-goederen blijven stijgen. Hij suggereerde dat hij de afgelopen tien jaar ongeveer 10 miljoen yen (misschien wel $100.000) aan Ohtani-koopwaar had uitgegeven, en schatte dat de waarde vijf of zes keer zoveel zou kunnen zijn.
Hij zei dat hij Ohtani, noch zijn vader en moeder – Toru en Kayako – nooit had ontmoet en dat de superster de collectie nog nooit had gezien. Hij zei dat hij het uiteindelijk graag in een echt museum zou willen zien en voegde eraan toe dat hij er niet uit was voor financieel gewin.
Een klein stadje wordt een pelgrimsoord voor de door Ohtani geobsedeerde mensen
Ga door de stad naar het stadhuis als je meer Ohtani-memorabilia nodig hebt. Eén hoek staat vol met foto’s van Ohtani, krantenknipsels en wimpels die eraan herinneren dat hij in 2023 en 2021 de American League MVP won. Hij is de favoriet om dit seizoen de National League MVP te worden.
Het middelpunt van de stadhuiscollectie is een replica van Ohtani’s rechterhand. Dankzij de gouden hand kun je hem vastpakken en een video bekijken waarin Ohtani laat zien hoe de replica is gemaakt.
Keigo Kishino en zijn vrouw Chiaki zeiden dat ze in één dag vanuit de westelijke stad Osaka waren gereisd – per vliegtuig en trein – alleen maar om de hand te schudden.
“Hij is een bron van energie voor mij, of zoiets”, zei Chiaki.
Jeffrey Kingston, die geschiedenis doceert aan de Temple University in Japan, beschreef Ohtani als een “combinatie van pure vaardigheid, trots en nationalisme die hem onweerstaanbaar maakt voor het Japanse publiek en voor iedereen die ook maar enigszins in het spel geïnteresseerd is, zelfs voor mensen die er nooit echt om gaven over honkbal.”
Hij verwees gedeeltelijk naar zijn vrouw, Machiko Osawa, hoogleraar economie aan de Japan Women’s University. Ze is geen honkbalfan. Maar Othani wekte haar interesse – althans op de korte termijn.
“Ohtani heeft het beeld van de Japanners veranderd en helpt hun complexe gevoelens jegens westerlingen te overstijgen”, legde ze uit.
“Toen ik jong was, was er een enorme kloof in vaardigheden tussen Amerikaanse spelers en Japanse spelers. Japanse spelers zijn kleiner en niet in staat om te concurreren, maar nu veranderde Ohtani het imago van Japanse honkbalspelers. Hij is lang, fit en een superster.”
De impact van Ohtani in Oshu City is anders dan die van welke andere balspeler dan ook
Ohtani is de enige MLB-speler uit Oshu City, hoewel anderen uit de buurt komen. Werper Yusei Kikuchi ging ook naar de Hanamaki Higashi High School, en Rintaro Sasaki – de zoon van Ohtani’s middelbare schoolcoach – is een fenomeen dat het professionele honkbal in Japan helemaal heeft overgeslagen en momenteel op Stanford speelt.
Maar niemand genereert zoveel buzz thuis als Ohtani. Eerder dit jaar werd een plaatselijk rijstveld gebruikt als “kunstenaarscanvas” met de afbeelding van Ohtani in het blauw van Dodger en met nr. 17 – met Decoy ernaast – uitgesneden in het groene veld. De gelijkenis is onmiskenbaar.
Burgemeester Jun Kuranari van Oshu sprak over Ohtani als inspiratiebron, en het rijstveld zou een voorbeeld kunnen zijn. Hij bracht Ohtani ook naar voren als rolmodel.
“Hij speelt met zo’n puur hart en zijn optreden is geweldig”, zei de burgemeester. “Maar wat ik ook geweldig vind, is dat hij bescheiden kan blijven terwijl hij zo goed speelt. Hij is een rolmodel voor iedereen en maakt ook de lokale bevolking trots.”
Dit verhaal is gecorrigeerd om aan te tonen dat de finale van de World Baseball Classic vorig jaar in Miami plaatsvond, en niet in Tokio.