Toen gouverneur Tim Walz van Minnesota in mei het podium opliep om een conferentie van voorstanders van schone energie in Minneapolis te verwelkomen, merkte hij snel op dat zijn staat nu iets meer dan de helft van zijn energie uit hernieuwbare bronnen haalt. In de volgende adem zei Walz dat Minnesota nooit 100% zou halen — een doel dat hij hielp stellen — zonder te veranderen wat hij “verouderde” vergunningswetten noemde.
“Er zijn dingen die we doen die te omslachtig zijn, die niet passen bij waar we nu staan, die kosten toevoegen en die het moeilijker maken om te komen waar we moeten zijn”, vertelde Walz aan de brancheorganisatie American Clean Power.
Aanbevolen video’s
Een paar weken later tekende hij wetgeving om de zaken te versnellen. Ontwikkelaars hoeven niet langer aan te tonen dat een schoon energieproject — dat wil zeggen zonne- en wind-, opslag- en transmissieprojecten — nodig is als onderdeel van het energiesysteem van Minnesota. En ze hoeven geen alternatieve locaties en transmissielijnroutes meer te bestuderen — een vereiste dat de mogelijke tegenstanders van een project effectief had verdubbeld.
Walz’s poging om een groot obstakel voor de transitie naar schone energie in het hele land op te lossen, krijgt nieuwe aandacht sinds hij werd aangetrokken als running mate van Kamala Harris. Zijn ervaring met het invoeren van dergelijke wetten in Minnesota zou hem kunnen positioneren als leider op het gebied van klimaatkwesties als Harris in november wint.
“Als Gov. Walz onze VP wordt, hoop ik dat hij kan helpen om een deel van dit denken naar het federale niveau te brengen,” zei Amelia Vohs, klimaatprogrammadirecteur bij het Minnesota Center for Environmental Advocacy, een groep die betrokken was bij het helpen produceren van de vergunningshervormingen. “Het zou een ongelooflijk verschil maken in de vooruitgang van het land op het gebied van klimaat.”
Wat Minnesota deed, zal niet gemakkelijk op federaal niveau worden herhaald vanwege een sterk verdeeld Congres. Maar experts zeggen dat de meeste hernieuwbare projecten op privéterrein worden ontwikkeld, waardoor ze onderworpen zijn aan de staats- of lokale locatiebevoegdheid of beide, en andere staten zouden Minnesota’s voorbeeld kunnen volgen. Offshore wind is een opmerkelijke uitzondering, met regulering door federale agentschappen voor ontwikkeling in federale wateren.
New York, Californië, Illinois en Michigan hebben de afgelopen jaren al hun eigen wijzigingen in de vergunningverlening doorgevoerd om de invoering van schone energie te versnellen. Ze hanteren daarbij verschillende benaderingen, afhankelijk van de vraag of de staat of de lokale overheid zeggenschap houdt over het vestigingsproces.
“De snelheid van de energietransitie is van belang, heel belangrijk”, aldus Matthew Eisenson, een senior fellow bij het Sabin Center for Climate Change Law die juridische obstakels voor hernieuwbare energiefaciliteiten in kaart brengt en strategieën ontwikkelt om deze te overwinnen.
“Hoe sneller we emissies kunnen verminderen, hoe sneller we het klimaat kunnen stabiliseren en de ergste gevolgen van klimaatverandering kunnen voorkomen. Dus op macroniveau is snelheid belangrijk. Op microniveau is snelheid belangrijk. Projecten kunnen doodbloeden als het te lang duurt.”
De meeste wind- en zonneprojecten duren vier tot zes jaar vanaf het moment dat ze worden aangekondigd om in werking te treden, waarbij ongeveer tweederde van die tijd wordt besteed aan vergunningen, volgens onderzoek van het Lawrence Berkeley National Laboratory. Ongeveer 20% van de projecten duurt langer dan zes jaar.
Het Berkeley Lab vroeg vorig jaar ontwikkelaars van grootschalige wind- en zonneprojecten in het hele land naar hun ervaringen met vergunningen. Ontwikkelaars zeiden dat lokale verordeningen of bestemmingsplannen en verzet van de gemeenschap de belangrijkste oorzaken waren van aanzienlijke vertragingen en annuleringen. Onderzoeker Robi Nilson zei dat de twee vaak met elkaar verbonden zijn: verzet van de gemeenschap maakte het vergunningsproces in sommige gevallen langer, en in andere gevallen was het proces al lang vanwege eerdere tegenstand tegen andere projecten.
De ontwikkelaars zeiden dat ongeveer een derde van hun wind- en zonne-energielocatieaanvragen die in de afgelopen vijf jaar werden ingediend, werden geannuleerd, terwijl ongeveer de helft vertragingen van zes maanden of meer ondervond. De respondenten van de enquête waren afkomstig van bedrijven die samen ongeveer de helft van de wind- en zonne-energie produceerden die landelijk werd ontwikkeld van 2016 tot 2023.
“Elk wetsvoorstel dat het makkelijker maakt om schone energie-infrastructuur te bouwen en verbindingen te leggen, is van vitaal belang voor al onze klimaatdoelen”, aldus Ben Pendergrass, vicevoorzitter van overheidszaken bij Citizens Climate Lobby, een onafhankelijke, non-profitorganisatie voor klimaatbelangenbehartiging.
Vóór de nieuwe wet werden vergunningen in Minnesota afgehandeld in een proces dat al een halve eeuw oud was en steeds trager werd. De tijd die nodig was om een zonneproject goedgekeurd te krijgen, groeide van ongeveer 10 maanden in 2015 tot 18 maanden vanaf 2019, volgens een rapport van North Star Policy Action, een onderzoeksgroep die actie ondersteunt op het gebied van klimaatverandering, naast andere kwesties.
Leider van de meerderheid in het Huis van Afgevaardigden Jamie Long, een Democraat uit Minneapolis, had met Walz samengewerkt aan de wet van 2023 die de doelstelling van 100% schone energie van de staat vastlegde. Zodra die was aangenomen, richtten ze hun aandacht op vergunningen. Walz’ benoemingen voor de Public Utility Commission van de staat stelden brede werkgroepen samen met als doel iets op te zetten voor de wetgevende sessie van dit jaar, zei Long.
Het veranderen van de wet ging niet zonder tegenstand.
Wetgevers moesten rekening houden met zorgen van milieuorganisaties die zich zorgen maakten dat snelheid de milieubeoordeling zou schaden en wilden er zeker van zijn dat er genoeg tijd was voor publieke participatie in het vergunningsproces. Die organisaties wilden er ook zeker van zijn dat het wetsvoorstel alleen wind-, zonne- en transmissieprojecten zou versnellen — geen kernenergie, biomassa, fossiele brandstof-gegenereerde waterstof of afvalverbranding. Democraten, die de wetgevende macht van Minnesota controleren, hebben het wetsvoorstel doorgezet ondanks bezwaren van Republikeinen die wilden dat het fossiele brandstofprojecten en kernenergie zou omvatten.
Het uiteindelijke wetsvoorstel kreeg steun van nutsbedrijven, ontwikkelaars van hernieuwbare energie, vakbonden, milieuactivisten en non-profitorganisaties voor energiebeleid, wiens aanbevelingen om het proces te versnellen de kern van het wetsvoorstel werden. Walz en zijn team bleven betrokken om het uiteindelijke wetsvoorstel tot een goed einde te brengen, zei Long, de auteur van het wetsvoorstel in het Huis van Afgevaardigden.
Walz ondertekende het op een windmolenpark in het zuidelijke district van Minnesota dat hij vertegenwoordigde in het Congres voordat hij gouverneur werd.
“De wetgeving heeft iets heel moeilijks bereikt door een balans te vinden tussen het creëren van efficiëntie en het voorkomen dat andere projecten die we niet van plan waren te maken, makkelijker worden binnengehaald”, aldus Vohs van het Minnesota Center for Environmental Advocacy. “Het behield de integriteit van het proces en gooide niet te veel weg in naam van efficiëntie.”
Apex Clean Energy uit Virginia zei dat het bijna twee jaar duurde om vergunningen te krijgen voor elk van de twee grote wind- en zonneprojecten die het ontwikkelde in Cottonwood County in het zuidwesten van Minnesota. Chris Kunkle, Apex’s senior director of government affairs, zei dat hij verwachtte dat de nieuwe wet de vergunningstijd ongeveer zou halveren, wat hij “fantastisch” noemde.
Xcel Energy, het grootste nutsbedrijf van de staat, zei dat het verwachtte meerdere maanden te besparen op het toestaan van een enkele transmissielijn of grote elektriciteitsfaciliteit. Gezien het aantal bedrijven dat projecten nastreeft om koolstofvrije elektriciteit aan klanten te leveren, zal de cumulatieve tijdsbesparing tientallen jaren bedragen.
Doug Loon, president en CEO van de Kamer van Koophandel van Minnesota, zei dat er een duidelijke erkenning was dat het systeem niet werkte. Hij zei dat de kamer gelooft dat de staat de hervormingen nu op de hele industrie moet toepassen, niet alleen op één segment.
Long zei dat hij hoopte dat andere staten het voorbeeld van Minnesota zouden volgen.
“Ik denk dat als een staat als de onze, die niet bepaald diepblauw of kustgebonden is, samen kan komen en een manier kan vinden om het bedrijfsleven, de vakbonden en het milieu zover te krijgen een pakket te steunen, dat een sterke boodschap is dat het kan”, zei hij.