Het was een verwoestende week voor Hezbollah en de bevolking van Libanon.
Bommen die verstopt zaten in de piepers en portofoons van de groep doodden tientallen mensen en verwondden duizenden — velen van hen Hezbollah-leden. Israëlische aanvallen op Beiroet doodden twee van Hezbollah’s topcommandanten. En Israël heeft naar eigen zeggen 1.600 militante locaties in grote delen van Libanon gebombardeerd, waarbij honderden mensen omkwamen en duizenden ontheemd raakten.
Aanbevolen video’s
Israël zegt dat het zijn doel is om zijn noordelijke grens te beveiligen, zodat tienduizenden mensen die bijna een jaar geleden onder vuur van Hezbollah zijn gevlucht, naar huis kunnen terugkeren. Maar het is verre van duidelijk of zijn recente operaties — hoe tactisch succesvol ze ook waren — dat zullen bewerkstelligen.
“Niemand, binnen of buiten het defensieapparaat, heeft enig idee hoe deze briljante operationele prestaties omgezet kunnen worden in politiek voordeel, in een echte overwinning die de oorlog in het noorden zal stoppen,” schreef columnist Nadav Eyal in de Israëlische krant Yediot Ahronot.
“Zolang Hezbollah vuurkracht behoudt, zal de noordelijke grens niet in staat zijn om weer normaal te worden”, aldus Eyal.
Hezbollah begon op Israël te schieten de dag nadat Hamas’ aanval op 7 oktober de oorlog in Gaza ontketende. Het verklaarde doel was om Israëlische troepen in het noorden vast te pinnen om bondgenoot Hamas te helpen, die — net als Hezbollah — wordt gesteund door Iran. De Libanese militante groep heeft gezegd dat ze de aanvallen zou staken als er een staakt-het-vuren in Gaza komt, wat steeds onwaarschijnlijker lijkt.
De reactie van Hezbollah op de escalatie van de afgelopen week leek mager. De honderden raketten en drones die het op Noord-Israël heeft afgevuurd — inclusief gebieden die veel verder van de grens liggen dan het eerder heeft getroffen — hebben weinig slachtoffers en slechts verspreide schade veroorzaakt.
Woensdagochtend vuurde Hezbollah een langeafstandsraket af die voor het eerst op Tel Aviv was gericht, wat een duidelijke escalatie markeert. Het Israëlische leger zei dat het het projectiel had onderschept en er waren geen meldingen van slachtoffers of schade.
Volgens deskundigen heeft Hezbollah meer van dergelijke wapens in reserve.
De Israëlische luchtmacht kent zijn grenzen
De beelden van maandag van Israëlische aanvallen waarbij stof- en rookpluimen de lucht in schoten, klonken herkenbaar.
De door Amerika geleide invasie van Irak in 2003, de NAVO-campagne in Libië in 2011 en de door de VS geleide oorlog tegen de Islamitische Staat in 2014 begonnen allemaal met enorme luchtaanvallen die de lucht verlichtten. In elk geval sleepte de oorlog zich maanden of jaren voort, en speelden grondtroepen een cruciale rol.
Israëls oorlog tegen Hamas in Gaza begon met bijna drie weken van zware luchtaanvallen over het gebied, gevolgd door een grootschalige grondinvasie. Bijna een jaar later is Hamas nog steeds aan het vechten en houdt het tientallen gijzelaars vast die zijn gevangengenomen bij de aanval op Israël op 7 oktober.
Met Hezbollah heeft Israël tot nu toe nauwere doelstellingen aangenomen: niet de ontwapening of nederlaag van de Libanese groep, maar een nieuwe regeling waarbij militanten zich van de grens terugtrekken en hun aanvallen staken.
Maar zelfs dat is misschien niet mogelijk zonder een grondaanval.
Er is ook het risico van mission-creep, zoals Amerika ontdekte na de oorlogen in Irak en Afghanistan die jarenlang voortduurden na de val van Saddam Hussein en de Taliban. NAVO-luchtaanvallen die aanvankelijk gericht waren op het voorkomen van een gevreesde slachting in Benghazi in Libië, veranderden in een zeven maanden durende campagne van regimewisselingen waarvan Libië nog steeds niet volledig is hersteld.
Hezbollah heeft waarschijnlijk capaciteiten die we nog niet hebben gezien
De Israëlische minister van Defensie, Yoav Gallant, pochte dat alleen al bij de aanvallen van maandag tienduizenden raketten en projectielen van Hezbollah waren uitgeschakeld.
“Dit is de moeilijkste week voor Hezbollah sinds de oprichting,” voegde hij toe. “Er is een klap uitgedeeld aan de bevelsstructuur, aan de terroristen zelf op verschillende niveaus, aan hun schietcapaciteiten en aan hun moraal.”
De Israëlische aanvallen op maandag en dinsdag hebben minstens 560 mensen gedood, waaronder zo’n 150 vrouwen en kinderen, aldus de Libanese autoriteiten. Hezbollah heeft niet gezegd hoeveel van zijn strijders zijn gedood.
Zelfs als Gallants inschatting juist is, beschikt Hezbollah nog steeds over aanzienlijke middelen.
“De raketeenheid is nog steeds actief, Hezbollah heeft de eerste schok opgevangen en de strijd is nog maar net begonnen,” zei Qassim Qassir, een voormalig Hezbollah-lid dat een boek over de groep schreef. “Hezbollah heeft slechts een klein deel van zijn capaciteiten gebruikt.”
De militante groep werd opgericht met de hulp van Iran na de Israëlische invasie en bezetting van Libanon in 1982, en streeft naar de vernietiging van Israël. Het heeft talloze gevechten met Israëlische troepen overleefd, verschillende gedode commandanten vervangen door de jaren heen en herbewapend na een maandlange oorlog in 2006.
Hezbollah beweert ongeveer 100.000 strijders te hebben. Voor de laatste vijandelijkheden werd aangenomen dat het ongeveer 150.000 raketten en projectielen had, waaronder langeafstandsprojectielen die overal in Israël konden inslaan, en enkele precisiegeleide raketten.
De geavanceerdere wapens worden waarschijnlijk achter de hand gehouden, omdat het land een totale oorlog wil voorkomen.
Sarit Zehavi, voormalig analist van de Israëlische militaire inlichtingendienst en oprichter van het Alma Research and Education Center, een denktank die zich richt op de noordelijke grens, zei dat Hezbollah zijn wapens in verschillende delen van het land heeft verborgen, waaronder in gebieden dicht bij Beiroet waar de organisatie sterk vertegenwoordigd is.
“Hezbollah bouwde redundantie op, dus verspreidden ze hun munitie en infrastructuur over de hele wereld, en dat is de reden dat zoveel doelen worden aangevallen, omdat het overal is,” zei ze.
Hezbollah is militair veel verder dan Hamas. Hezbollah heeft ook een veel groter gebied om te opereren, uitgebreide aanvoerlijnen die het directer met Iran verbinden, en netwerken van tunnels die mogelijk nog uitgebreider zijn dan die in Gaza.
In het geval van een grondaanval zouden Hezbollah-strijders zich kunnen aansluiten bij duizenden andere door Iran gesteunde groepen uit Irak, Jemen en elders in de regio.
Geen van beide partijen heeft goede opties
Israël zegt dat het geen directe plannen heeft voor een grondinvasie, maar dat het er wel op voorbereid is en duizenden door de strijd geharde troepen van Gaza naar de noordgrens heeft gestuurd. Als de luchtcampagne er niet in slaagt Hezbollah onder controle te krijgen, zullen Israëlische leiders in de verleiding komen om ze te sturen.
Ook al is het doel alleen om een bufferzone te creëren om het noorden beter te beveiligen, de risico’s zijn groot.
De meeste Israëliërs zijn afgeschermd van de luchtoorlog door de afstand en de Israëlische raketverdedigingssystemen. Een grondaanval zou echter meer slachtoffers en langdurige gevechten betekenen voor soldaten en reservisten die al moe zijn van een jaar oorlog in Gaza.
De laatste keer dat Hezbollah Libanon bezette, voerde het 18 jaar lang een opstand tegen Israël. Uiteindelijk moest het land zich terugtrekken. Een nieuwe langdurige bezetting zou net zulke hoge kosten met zich mee kunnen brengen.
Israël kreeg al te maken met internationale verontwaardiging over de oorlog in Gaza, waarbij ook nog eens onderzoeken door belangrijke rechtbanken ter wereld lopen. Als het land een soortgelijke campagne in Libanon begint, dreigt het land nog verder geïsoleerd te raken.
Ook Hezbollah heeft weinig goede opties.
Het staken van de raketbeschietingen op het noorden onder Israëlische druk zou door de aanhangers ervan – en door de beschermheer Iran – waarschijnlijk worden gezien als een vernederende capitulatie en een in de steek laten van de Palestijnen.
Het opvoeren van de aanvallen, hetzij door het afvuren van geavanceerdere raketten, hetzij door het aanvallen van grote steden als Tel Aviv, zou kunnen leiden tot een nog vernietigender Israëlische reactie of een totale oorlog die Libanon verwoest – waarbij Hezbollah het risico loopt de schuld te krijgen.
Hezbollah-leider Hassan Nasrallah krijgt al kritiek van veel Libanezen. Zij beschuldigen hem ervan het lot van hun land aan dat van Iran te verbinden en een oorlog uit te lokken in een tijd van financiële ondergang.
Daarmee blijft het bij de status quo, waarin Israël steeds zwaardere aanvallen uitvoert, terwijl Hezbollah zich beperkt tot een relatief terughoudende reactie.
Voor Hezbollah en het Libanese volk kunnen de komende weken daardoor nog erger worden.