SAN DIEGO – ‘Predator: Badlands’ behoort tot een al lang bestaand cinema-subgenre: twee tegengestelde mensen die met tegenzin bij elkaar blijven met een gemeenschappelijk doel.
De film, de zevende in de franchise (de uitlopers van ‘Alien vs. Predator’ niet meegerekend), heeft de buddy-komedie-energie die bij die dynamiek hoort. Het behoort ook tot het smallere subgenre van mensen die letterlijk aan elkaar vastzitten, zoals ‘The Defiant Ones’ uit 1958, waarin Sidney Poitier en Tony Curtis voortvluchtigen waren, verenigd door ketens.
Aanbevolen video’s
En in een scenario dat sterren Elle Fanning en Dimitrius Schuster-Koloamatangi speciale uitdagingen opleverde, behoort ‘Predator: Badlands’ tot een nog smallere subset die het misschien alleen deelt met ‘The Empire Strikes Back’: films met een kapotte androïde die als een rugzak wordt gedragen door een lang en krachtig wezen terwijl ze in een vreemde hoek van de ruimte met gevaar worden geconfronteerd.
De toepasselijke werktitel van de film, die vrijdag door 20th Century Studios wordt uitgebracht, was ‘Backpack’.
Gedurende een groot deel van de opnames in Nieuw-Zeeland waren Fanning en Dimitrius Schuster-Koloamatangi net zo close als ze lijken te zijn in de film, waar de bovenste helft van haar kunstmatig intelligente personage, Thia, rug aan rug stond met Schuster-Koloamatangi’s jonge Predator, Dek, die erop uit is zichzelf te bewijzen tijdens een jacht op een schijnbaar niet te doden megamonster.
“Zijn Predator-vlechten zouden me de hele tijd in mijn gezicht slaan in onze actiescènes,” zei Fanning lachend.
Trachtenberg en de bemanning gebruikten een reeks praktische manieren om de rugzakopstelling te laten werken.
“Elke manier waarop je het tuig kunt maken, hebben we geprobeerd”, zei Schuster-Koloamatangi.
‘Door de modder, door het water, door rivieren,’ voegde Fanning eraan toe.
Ze zei dat haar tegenspeler haar soms in een kruiwagen trok, en andere keren deden ze het te voet.
“Ik zou echt doen alsof ik een rugzak was die rondzwaaide”, zei ze. “We zouden onze stappen moeten coördineren, ik zou achteruit lopen en het zou zijn als: ‘Oké, links, rechts, links, rechts.'”
In de scènes waarin ze niet back-to-back waren, wilde Trachtenberg dat ze echt face-to-face waren.
“We hebben dit systeem ontwikkeld waarbij hij een pak droeg, maar zijn gezicht open was”, zei de directeur. ‘En op die manier kon Dimitrius de voorstelling echt aansturen, en konden hij en Elle elkaar uitwerken op momenten, ook al waren ze vluchtig, wanneer ze daadwerkelijk tegenover elkaar stonden.’
Hij zei dat “de hele reden voor het maken van de film was om echt emotioneel contact te maken met dit gekke ding. Het vereiste dus echt dat we een andere aanpak hadden”, en dat het proces “ons in staat stelt veel expressiever te zijn en dingen te doen die de andere inzendingen in de franchise niet met dit wezen konden doen.”
Trachtenberg, een 44-jarige inwoner van Philadelphia, heeft de franchise overgenomen die in 1987 begon met het origineel van Arnold Schwarzenegger. Hij heeft het naar geheel nieuwe tijden en plaatsen gebracht, met geheel nieuwe benaderingen.
Zijn eerste keer aan het roer was in ‘Prey’ uit 2022, dat zich afspeelde in 1719 op de Great Plains in de Comanche Nation.
Zijn animatiefilm “Predator: Killer of Killers” van eerder dit jaar bevat vignetten die zich afspelen in het 9e-eeuwse Scandinavië, het 17e-eeuwse Japan en de Tweede Wereldoorlog.
‘Predator: Badlands’, dat hij samen met zijn ‘Prey’-schrijfpartner Patrick Aison schreef, speelt zich af in de verre toekomst op een nieuwe planeet.
Trachtenberg zei tijdens een Comic-Con-showcase van de film dat een van de inspiratiebronnen het besef was dat “The Predator nooit wint.” Hij wilde zien hoe dat eruit zou zien, zonder er een slasherfilm van te maken.
Fanning, die ook andere identieke androïden speelt, en Schuster-Koloamatangi waren twee van de slechts drie gecrediteerde castleden.
Ze acteert al sinds ze een kleuter was en is op haar 27e al een ervaren professional, maar ze is relatief nieuw op het gebied van franchisefilms (‘Maleficent’ uit 2014 was de uitzondering) en geheel nieuw op het gebied van sciencefiction in de ruimte.
‘Ik denk dat ik altijd op aarde ben geweest, of in een fantasierijk,’ zei ze lachend. “Ik denk dat de benadering van het verhaal, het karakter en het script grotendeels hetzelfde is.”
Ze had op vijfjarige leeftijd meer credits dan haar 24-jarige tegenspeler tot nu toe in zijn korte carrière heeft gehad.
Schuster-Koloamatangi was ruim 2 meter lang en was een plaatselijke huurling in Nieuw-Zeeland en een bijzondere vondst voor de filmmakers. Hoewel er tijdens het grootste deel van de shoot niets comfortabels was, waardeerde hij het om op bekend terrein te zijn.
‘Thuisterrein, schat,’ zei hij lachend.