NEW YORK – De genegenheid tussen Sting en Shaggy is voelbaar vanaf het moment dat ze samen gaan zitten. Wanneer de twee productieve opnamekunstenaars worden gevraagd waar de chemie vandaan komt, zegt Shaggy gewoon dat ze elkaar aan het lachen maken.
De vrienden hebben samengewerkt aan verschillende projecten, waaronder hun Grammy-winnende reggaealbum “44/876” in 2018 en op het album “Com Fly Wid Mi” van Shaggy, waar Sting Shaggy aanmoedigde om te vertrekken van zijn kenmerkende “toasting” op reggae/dancehall hits om Frank Sinatra-nummers te zingen.
Aanbevolen video’s
Sting: Weet je, je ontmoet mensen soms en je herkent ze meteen. Ik weet het misschien niet, chemie, maar ik herkende hem als een verwante geest. En ja, we zijn allebei studenten. We zijn allebei nieuwsgierig naar muziek. We zijn allebei vaders.
Shaggy: echtgenoten!
Sting: Goede burgers!
Sting: De eerste keer dat ik het hoorde, begon ik te glimlachen. Er is veel vreugde in dit nummer, en ik vind dat het op dit moment in de wereld een beetje nodig is. … De wereld is gebroken en dus hebben we muziek nodig om een medicijn te zijn. We hebben iets nodig dat ons doet glimlachen.
Shaggy: Het is een feel-good track. Maar het is een beetje dieper voor mij. Er is hier een culturele ondertoon met dit nummer. Het originele Riddim -nummer was van een oud Yellowman -nummer, “I’m Get Marry”, geproduceerd door een legendarische producent met de naam (Henry) “Junjo” Lawes. Hij is misschien wel de man die verantwoordelijk was voor een heel genre, dat dancehall is, omdat hij reggae -muziek deed, maar hij uitte “broodroosters” op deze reggae -beats. En wat hij deed was Sound System Music, dat deze enorme luidsprekers zijn die ze gebruikten om de straten te blokkeren, en die geluidssysteemmuziek was onderdeel van een diep deel van het getto -geluid. Cultureel is het de soundtrack voor het leven van bijna elke binnenstad in Jamaica.
SHAGGY: De reggae -gemeenschap en de Jamaicaanse gemeenschappen hebben deze track solide omarmd en ze zijn er heel, heel trots op. Ik vind het leuk dat het verder gaat dan alleen het bereik. Er zijn veel internationale ogen op en oren erop. Weet je, mensen sturen hun opmerkingen echt in en je zou het kunnen voelen. Er is een energie met deze plaat die we al lang niet meer hebben gevoeld, en het is gewoon zonneschijn en vreugde.
Sting: Absoluut. Ik – zoals hij – ben een muziekstudent. Ik zal zijn tot mijn stervende dag en ik ben hier om te leren. Dus ik kon hem iets leren en hij kan me iets leren.
Shaggy: En hij heeft me veel geleerd. Ik ben nu een zanger. Had ik dat al gezegd? (lacht)
Shaggy: hij heeft altijd energie gehad. Er is zo’n enorme culturele achtergrond met hem en met de Jamaicaanse cultuur en de reggaecultuur, weet je, uiteraard met de ondertoon van de politie, die reggae -ondertoont van toen waar hij in Notting Hill woonde. Veel West -Indiase gemeenschap, sterke calypso en dat soort dingen.
Sting: Ska, Blue Beat, Rocksteady, Reggae.
Shaggy: Op papier ziet het er raar, ruige en angel uit. Maar je komt en een show vangen of ons samen zien, het werkt eigenlijk. We zijn nog steeds verrast! (lacht)
Shaggy: ik ben in het digitale tijdperk. In zijn huis heeft hij een zeer dure platenspeler …
Sting: Ik hou van het ritueel van het selecteren van een album, het uit de cover halen, uit de binnenmouw en het vervolgens op de draaitafel neerleggen en dan dat mooie geluid horen terwijl de naald op het vinyl gaat en de muziek begint. Er is iets religieus aan dat ritueel, dat ik mis. Ik miste – voor de CD’s en het cassette -tijdperk – ik heb dat ritueel echt gemist. En dan naar de albumomslag kijken en alle credits lezen. Wie speelde er de bas op? Wie heeft het ontwikkeld? Ik mis die informatie. Ik denk dat moderne muziek is gecommodificeerd door gewoon te zijn, je schakelt het in, je schakelt het uit, zodat je niet echt weet waar het vandaan komt.
Shaggy: Het maakt je er minder in geïnteresseerd, om eerlijk te zijn, het feit dat ik dat niet meer kan lezen. Maakt dat ik niet echt een volledige hoeveelheid werken wil kopen zoals vroeger.
Sting: Niemand noemt me bij mijn echte naam.
Shaggy: Echt waar? Nou, dat is mijn nieuwe naam voor jou. Ik ga je zo noemen, Gordon (lacht terwijl Sting zijn tong speels uitsteekt). Mijn vrouw noemt me Orville.
Sting: Alleen als je in de problemen zit. (lacht)
Shaggy: Met iets opgerold. (lacht)
Sting: Dat is zo’n cliché.
Shaggy: Is het? Waarom niet?!
Sting: Je hebt nog nooit wiet in je leven gerookt!
Shaggy: Ik weet het, maar dat vertelt je nooit. Laat de waarheid nooit een goed verhaal in de weg staan. (lacht)