PARIJS – Een gigantische lege kooi begroette de gasten van Chanel dinsdag bij terugkeer in het Grand Palais. Hoewel misschien niet opzettelijk symbolisch, leek het decor de huidige staat van het huis zelf weer te geven: een majestueuze structuur zonder creatieve richting. Met het recente vertrek van Virginie Viard bevindt Chanel zich op een kruispunt, terwijl de modewereld reikhalzend uitkijkt naar de benoeming van een nieuwe creatieve leider.
Ondertussen heeft Chanel, in een krachtige stap richting het omarmen van diversiteit, Lupita Nyong’o aangekondigd als haar nieuwste ambassadeur. De benoeming van de Oscarwinnende acteur, een Keniaanse Mexicaan, komt op een cruciaal moment voor het Franse modehuis dat in het verleden te maken kreeg met kritiek vanwege zijn gebrek aan inclusiviteit. Deze stap volgt op de veelgeprezen benoeming van de Brits-Indische Leena Nair als Global Chief Executive van Chanel in 2022, waardoor ze de enige gekleurde vrouw aan het roer van een groot luxemerk is.
Aanbevolen video’s
Hier zijn enkele hoogtepunten van confectieshows in de lente en zomer:
Chanel: op zoek naar een visie voorbij het emp
ty kooi
De voorjaarscollectie bevatte veel bekende elementen uit het uitgebreide repertoire van Chanel: capes van chiffon, rokken met split, geborduurde transparante hemdjurken, trenchcoats versierd met veelkleurige verenprints, pilotenjassen met Peter Pan-kragen, totaal roze of blauwe tweed-looks en de iconische kleine zwarte jurk die Chanel zelf aan de wereld introduceerde. Tweed, jersey, faille, transparant borduurwerk, pailletten, franjes, pastelkleurige breisels en sprankelende platformschoenen verschenen allemaal en vormden een showcase van de handtekeningen van het huis.
Maar ondanks de omvang en rijkdom van het aanbod klopte er iets niet. Er was weinig samenhang en soms miste de collectie de onmiskenbare ziel die ooit de shows van Chanel kenmerkte. Een reeks met sjaals bedrukte japonnen leek niet op zijn plaats, alsof ze onhandig uit een ander verhaal waren overgenomen.
Met een schaar bevrijdde Gabrielle ‘Coco’ Chanel vrouwen uit hun korsetten. Tegenwoordig heeft Chanel zelf bevrijding nodig. Het applaus aan het einde van de show, met ontwerpen die vaak ongeïnspireerd aanvoelden, was duidelijk gedempt, waarbij de critici zichtbaar op hun stoel zaten te verschuiven.
Sterrenoptredens van Riley Keough, de kleindochter van Elvis Presley, die de show afsloot met een funky vocale uitvoering van een Prince-hit vanuit de vergulde kooi, evenals de sterrenhemel van Nyong’o, Aaron Taylor-Johnson, Vanessa Paradis, Margaret Qualley en Naomi Campbell leek een poging om de aandacht af te leiden van de olifant – of de lege kooi – in de kamer.
Chanel is zonder twijfel een modegigant en zal dit overgangsmoment doorstaan. Het belang van de beslissing waarmee het huis nu wordt geconfronteerd, kan echter niet worden overschat. Chanel moet een ontwerper vinden die haar visie voor de toekomst kan hervormen en herdefiniëren. De sector is vol van speculaties. Potentiële opvolgers zijn onder meer Daniel Roseberry, bekend van zijn dramatische werk bij Schiaparelli, Marc Jacobs, een doorgewinterde classicus met ervaring in Parijs, en Nadège Vanhée, de bekwame ontwerper van Hermès.
Viard, die deze zomer werd afgezet, volgde Karl Lagerfeld op na zijn overlijden in 2019 en was decennialang zijn naaste medewerker. Ze had toezicht gehouden op recordverkopen voor Chanel en bereikte vorig jaar een gerapporteerde waarde van $ 19,7 miljard. De verkoop van confectiekleding steeg tijdens haar ambtsperiode naar verluidt met 23%. Viard was pas de derde creatief directeur in de meer dan 100-jarige geschiedenis van Chanel, na Lagerfeld en de legendarische oprichter Chanel zelf.
Lupita Nyong’o benoemd tot ambassadeur van Chanel
Nyong’o deelde haar opwinding en het diepe verantwoordelijkheidsgevoel dat gepaard ging met de nieuwe rol. “Het is een grote eer”, zei ze. “Chanel is een traditioneel merk met een lange geschiedenis. En om het nieuwste gezicht ervan te zijn, voelt monumentaal. Ik voel me heel, heel trots en opgewonden om deze nieuwe reis te maken met een merk waarvan ik denk dat het dynamisch en altijd vrouwelijk en koninklijk is.”
De benoeming van Nyong’o komt als een verademing in een sector die bekritiseerd wordt vanwege het gebrek aan diversiteit en de onwil om te veranderen. Het aantal zwarte ontwerpers dat toonaangevende erfgoedhuizen leidt, blijft alarmerend laag; momenteel bekleden alleen Olivier Rousteing van Balmain en herenontwerper Pharrell Williams van Louis Vuitton zulke posities in de oude Parijse merken.
Voor Nyong’o betekent deelname aan Chanel meer dan het dragen van mooie kleding; het gaat over het bijdragen aan een narratieve verschuiving in de mode. “De boodschap die ik op natuurlijke en bewuste wijze in deze rol overbreng, is dat er dingen zijn veranderd. En we willen niet dat ze terugkeren naar wat ze ooit waren”, zei ze.
Nyong’o liet zich inspireren door het bekijken van een recente documentaire over Bethann Hardison, het iconische model en activiste die in de jaren zestig en zeventig voorop liep in het streven naar diversiteit in de mode. Hardison, die bekendheid verwierf na haar optreden bij de historische Slag om Versailles in 1973 – een baanbrekende modeshow die Amerikaanse ontwerpers in de schijnwerpers bracht – werd een van de eerste spraakmakende zwarte modellen en een uitgesproken pleitbezorger voor verandering.
“In die documentaire was ik echt gealarmeerd toen ik zag hoeveel werk er was gedaan om de mode-industrie te diversifiëren, maar hoezeer deze in de daaropvolgende jaren terugkeerde naar monocultuur,” zei Nyong’o.
De onvermoeibare inspanningen van Hardison leidden in het verleden tot aanzienlijke winsten voor zwarte modellen, maar de daaropvolgende achteruitgang onderstreepte hoe kwetsbaar die overwinningen konden zijn. Haar strijd voor inclusiviteit in de mode is zowel een waarschuwend verhaal als een bron van inspiratie voor Nyong’o, die nu de erfenis van Hardison voortzet.
“Er was een stap terug nodig, dus voor mij was dat een bewijs van het feit dat er bewustzijn voor nodig is. Het is een bewuste inspanning die dagelijks en in het heden moet worden geleverd. Je repareert het niet één keer en hoopt dan dat het zo blijft”, voegde Nyong’o eraan toe. Ze ziet de beslissing van Chanel om haar tot ambassadeur te benoemen als onderdeel van een bredere, doelbewuste verklaring: “Ik heb het gevoel dat deze bewegingen die Chanel maakt deel uitmaken van het uiten van de wens om een meer realistische wereld te vertegenwoordigen. En ik ben er trots op dat ik een van die gezichten ben die deze boodschap uitdraagt.”
Het belang van zichtbaarheid bij het hervormen van percepties kan niet worden onderschat.
“Toen ik opgroeide, zag ik mezelf niet in advertenties voor merken als deze. Het resulteerde erin dat ik een behoorlijke identiteitscrisis doormaakte en me ondergewaardeerd voelde door de wereld”, zei Nyong’o openhartig. Ze vertelde over die begindagen: starend naar glossy tijdschriftpagina’s, op zoek naar een gezicht dat het hare weerspiegelde, maar vond er geen.
Nu stelt ze zich ergens een klein meisje voor, dat naar haar kijkt in een Chanel-campagne, iemand ziet die op haar lijkt: iemand die elegant, gevierd en gewaardeerd is.
“Ik hoop dat er een boodschap is voor kleine meisjes”, vervolgde ze. “Mijn werk als acteur en als auteur, als podcastmaker, en nu als merkambassadeur, is om dat te veranderen door gewoon de ruimte in te nemen.” Het is een krachtige herinnering aan de transformerende impact van representatie; wanneer iemand eindelijk een ruimte inneemt die ooit leeg was, verandert dit de manier waarop mensen zichzelf en de wereld om hen heen zien.
De luxesector wordt vaak beschuldigd van symbolisme en oppervlakkige diversiteitsinspanningen – het maken van gebaren op de korte termijn zonder echte veranderingen op de lange termijn. Nyong’o is vastbesloten haar rol belangrijk te maken en belichaamt het idee dat representatie invloed en een doel moet hebben.
Louis Vuitton combineert weelde en chaos in een oogverblindende collectie
De Franse mode toonde opnieuw haar formidabele kracht tijdens de voorjaarscollectie van Nicolas Ghesquière voor Louis Vuitton, waarbij knowhow werd gecombineerd met culturele weerklank. “Franse mode is een formidabele zachte kracht, die een traditie van savoir-faire uitstraalt, een art de vivre – een culturele singulariteit,” zei het huis, en de ontwerper zorgde voor een spektakel dat leek op het zoveelste hoogtepunt van de reis van het huis door de jaren heen. tijd, ruimte en stijl.
Een glanzende gestreepte jas met een gebogen silhouet opende de show, de versieringen en accessoires wemelden van een soort futuristische couture – een thema dat Ghesquière zich tijdens zijn ambtsperiode eigen heeft gemaakt. De jas vormde het decor voor een collectie die vaak opzettelijk het oog bedroog en verblindde, en daarmee Ghesquières voorliefde voor ‘botsende referenties’ weergalmde en het oude als nieuw voorstelde. Reusachtige bloemblaadjesachtige stoffen omcirkelden de halzen van de modellen en riepen zowel Zuid-Amerikaanse flair op als een knipoog naar punk – de zeer hybride esthetiek die het werk van Ghesquière zo onmiskenbaar maakt.
De show neigde naar religieuze ondertonen, met een priesterachtig gewaad met vloeiende proporties, versierd met een bijna komisch extra grote zwarte ketting versierd met een soort kruisbeeld.
Maar ondanks de individuele flair van veel stukken, voelde de enorme diversiteit aan stijlen soms overweldigend aan. Eén bepaalde zwart-witte splitjurk met bloemen leek het oog te verwarren, omdat de drukke patronen het voor toeschouwers moeilijk maakten om te onderscheiden waar de jurk eindigde en de onderjurk begon. Deze neiging om meerdere esthetische elementen samen te voegen, leidde af en toe tot visuele overbelasting.
Miu Miu onderzoekt jongeren en gebruikt A-listers als model
Als iemand mode opnieuw kan definiëren door zich in de kinderkledingkast te verdiepen, dan is het Miuccia Prada. Dit seizoen onderzocht Miu Miu, het oneerbiedige en intellectuele zusje van Prada, de vroege jeugd – en daarmee de bevrijdende eenvoud en eerlijkheid die dit met zich meebrengt in denken en kleden.
Het merk staat erom bekend dat de grens tussen verfijning en speelsheid vervaagt, en het is geen verrassing dat het katoenen hemdje van een baby centraal stond en, onder de listige manipulatie van Prada, transformeerde in iets veel complexers.
Deze bedrieglijk ingewikkelde collectie, die begint met een frisse witte katoenen jurk, is het resultaat van een samenwerking met Petit Bateau. Chemisette-jurken, truien en gedraaide overhemden werden subversieve uitspraken – op de verkeerde manier gevouwen, omwikkeld en gedraaid om iets volkomen nieuws te creëren. Het resultaat? Een glamour die Prada zelf ‘oneerlijk’ noemde – een term die bijna ondeugend paste bij het rebelse ethos van Miu Miu. Het is de geest van een meisje dat weigert zich te conformeren, haar panty’s over haar jurk draagt en haar truien op onconventionele manieren draagt, gewoon omdat ze dat kan.
Het gevoel van speels contrast – een onschuldige garderobe die provocerend is gemaakt – vatte een van de al lang bestaande verhalen van Miu Miu samen: de jeugd is een staat van zijn in opbouw, waar regels vloeiend zijn en experimenteren vrijheid is. Het is een voortzetting van Prada’s liefde voor subversie en polariteit, of het nu gaat om het mixen van rauwe imperfectie met evenwicht of het verdraaien van utilitair comfort tot een silhouet dat durf uitstraalt.
Prada schakelde een opmerkelijke cast in, waaronder Alexa Chung, Willem Dafoe, Cara Delevingne en Hilary Swank – bekende namen uit alle hoeken van het artistieke universum, die net zo op hun gemak waren voor de camera als hier, terwijl ze de Miu Miu-planken betreden.
Waar Miuccia Prada in uitblinkt, is haar vermogen om humor – een veelbetekenende knipoog – serieus te maken. En zoals Prada zelf ooit zei: soms moeten we kiezen of we een kind willen zijn of een dame die bijna dood is. Deze collectie koos voor het eerste.
Dit artikel is gecorrigeerd om aan te tonen dat Erykah Badu niet aanwezig was bij de modeshow van Chanel.