Als de Verenigde Staten over drie jaar de meeste gouden medailles gaan winnen op de Olympische Spelen in LA, is de kans groot dat de Amerikaanse baanestafetteteams daarin een grote rol zullen spelen.
Als de wereldkampioenschappen van dit jaar een teken zijn van wat komen gaat, geef de VS dan een beter dan gemiddelde kans.
Aanbevolen video’s
USA Track and Field heeft zijn moeizame estafettestrategie herzien om deze Olympische cyclus te starten en heeft vorige maand vier van de vijf mogelijke gouden medailles gewonnen op de wereldkampioenschappen in Tokio. Ankers in drie van de overwinningen waren Sha’Carri Richardson, Noah Lyles en Sydney McLaughlin-Levrone.
Het was pas de tweede keer in de afgelopen tien jaar dat zowel het heren- als het damesteam van de 4×100 goud wonnen op hetzelfde grote kampioenschap – wereldkampioenschappen of Olympische Spelen.
“We hebben altijd veel talent, maar hebben we de cultuur om het talent te laten bereiken waartoe ze in staat zijn?” zei Robert Chapman, hoofd van High Performance Operations bij de Amerikaanse Track and Field. “Ik heb het gevoel dat we een solide, positieve stap hebben gezet om dat proces tot een goed einde te brengen en tot stand te brengen.”
Het meest opvallende verschil zit in de manier waarop het estafetteteam wordt geselecteerd. Voor de Olympische Spelen van vorig jaar beschikte USATF over een lijst van maar liefst acht mensen die een bijdrage hadden geleverd aan de samenstelling van het team. Voor 2025 werd die lijst teruggebracht tot twee algemeen managers: de voormalige Amerikaanse sprinter Wallace Spearmon en afstandsloper Amy Begley.
“Er is altijd betrokkenheid geweest van een hoog presterend comité en we hebben contractcoaches gehad die beslissingen namen”, zei Chapman. “Het was niet bepaald eenvoudig. We hebben geprobeerd de manier waarop we estafettes doen te reorganiseren en te herstructureren.”
Dat weerhield de coaches op hun beurt buiten de politiek over de teamsamenstelling en stelde hen in staat zich “te concentreren op de fundamentele zaken van wat er echt toe doet, zoals het doorgeven van het stokje”, zei Chapman.
De oude manier van werken zat vol twijfelachtige beslissingen, waarvan er vele doordrenkt leken van politiek die niemand helemaal begreep. Vorig jaar verlengde het 4×100-team voor heren een reeks zonder Olympische medaille tot 20 jaar (ze eindigden als tweede in 2012, maar die medaille werd ontnomen vanwege een dopingovertreding.)
Ondanks het succes van dit jaar hebben slechte uitwisselingen de Amerikaanse mannen sinds 1995 op zeven wereldkampioenschappen en zes Olympische Spelen gekost.
Op een regenachtige laatste actieavond in Tokio bewezen de VS dat door drie van de vier estafettes te winnen. De enige nederlaag kwam bij de mannen 4×400 naar Botswana, een ontluikende estafettemacht met de kersverse kampioen op de 400 meter (Collen Kebinatshipi) en de Olympische kampioen op de 200 meter (Letsile Tebogo).
Het 4×100 damesteam breidde zijn eigen streak in de majors uit naar vier opeenvolgende wedstrijden. De eerste was een onrust over Jamaica, dat in 2022 zelf problemen had met het stokje. Bij de laatste drie was Richardson op de ankerpoot.
De VS behielden die opstelling dit jaar, ook al had Richardson het dit seizoen moeilijk en won Melissa Jefferson-Wooden goud op de 100 en 200.
Spearmon zei dat de opstellingen voor zowel de kwalificatie als de finale ruim vóór het begin van de kampioenschappen waren vastgesteld, in wat hij omschreef als een belangrijke verandering.
“We stuurden dieptekaarten uit, zodat mensen precies wisten waar ze naartoe moesten rennen,” zei hij. “We hebben ervoor gezorgd dat atleten niet streden om een plek in de finale. We zeiden: ‘Dit is de volgorde, dit is jouw taak, jij doet je werk en als je je werk niet leuk vindt, stap dan niet op het vliegtuig.'”
Spearmon noemde de revisie een ‘cultuurverandering’ die de minste hoeveelheid drama opleverde die hij ooit heeft gezien sinds hij betrokken was bij het sprintprogramma, daterend uit het midden van de jaren 2000.
Nu rijst de vraag of dit een echte oplossing is.
Bij estafettes, een van de meest wispelturige atletiekevenementen, is het vaak moeilijk om dat te weten. Ondanks het succes van dit jaar heeft het team dat al tientallen jaren de meeste medailles op de baan heeft gewonnen, sinds 2015 goud gemist op 17 van de 41 grote estafettes.
Er zullen er zes beschikbaar zijn in LA – elk twee voor heren, dames en gemengd, waar de 4×100 wordt toegevoegd aan het programma voor 2028.
“De uitkomsten zijn belangrijk”, zei Chapman. “Maar aan het begin van de quad wilden we ons concentreren op het proces. Als we het proces onder de knie hadden en de stok lieten vallen of verslagen werden, dan vind ik dat prima. Maar als we winnen en een verknoeid proces hebben, dan boeken we geen vooruitgang met wat we moeten doen voor ’28.”