DECATUR, Ala. – Op ondergelopen landbouwvelden nabij de Tennessee River staan tienduizenden kraanvogels hoog tussen gebroken maïsstengels en ondiep water, op zoek naar maïs, bessen, zaden en insecten.
Het geluid en de aanblik van zoveel bij elkaar gegroepeerde kraanvogels zorgen tijdens de winter voor een koor van trillers, trompetten en toeterende geluiden door het Wheeler National Wildlife Refuge Center in het noorden van Alabama.
Aanbevolen video’s
De jaarlijkse migratie van sandhill-kraanvogels brengt vogelaars in drommen om de grote vogels van dichtbij te zien, maar ook de kans om een glimp op te vangen van de zeldzame en bedreigde gierende kraanvogels die in veel kleinere aantallen naar Wheeler migreren. Naast de kraanvogels zijn er bij Wheeler nog tal van andere vogels te zien, waaronder ganzen, eenden, Amerikaanse zeearenden, torenvalken en haviken.
“Het is een paradijs voor vogelaars”, merkte parkwachter David Young op.
De kraanvogels, met hun kenmerkende rode voorhoofd en grijze veren, vliegen jaarlijks vanuit de Grote Meren naar Alabama. De sandhill-kranen begonnen vanaf het midden van de jaren negentig te overwinteren bij Wheeler en de aantallen namen dramatisch toe halverwege de jaren 2000, zei Young. Vorig jaar bereikte de populatie van de zandheuvels die bij Wheeler overwinterden een nieuw record van 30.000 kraanvogels.
“Hier in de Tennessee Valley hebben we drie dingen die deze kranen nodig hebben”, zei Young. “De wijd open velden hier rond ons bezoekerscentrum. Het overgebleven gewas en het natuurlijke voedsel waar ze graag van foerageren in die velden. En dan het open wad en het ondiepe water van de Tennessee River en zijn zijrivieren.”
Het toevluchtsoord is een hotspot geworden voor vogelaars om de verrekijker tevoorschijn te halen en zelfs dichter bij de 1,2 meter hoge kraanvogels te komen, terwijl bezoekers verborgen blijven achter fotografiegordijnen en een observatiecentrum met twee niveaus. Een jaarlijks Kraanvogelfestival in januari zorgt voor meer aandacht en bezoekers.
De kraanvogels geven een indrukwekkende show, dansen op hun slanke poten, klapperen met hun vleugels en steken hun lange snavels in de lucht om te spinnen en te krijsen terwijl ze met elkaar omgaan.
Diana Maybury-Sharp, uit Birmingham, komt regelmatig met vrienden naar Wheeler om te wandelen en naar vogels te kijken.
“Het is behoorlijk buitengewoon. Ik heb ze in andere delen van het land gezien, waar er maar een paar waren”, zei Maybury-Sharp. ‘Ze zijn niet zo vocaal als hier. Er zijn hier zo veel dat het een ongewone ervaring is.”
De gierende kraanvogels, onderdeel van de oostelijke trekpopulatie die uit Wisconsin komt, begonnen in 2004 naar Alabama te migreren en hun populatie bedraagt elke winter ongeveer tussen de 12 en 20, zei Young.
Kraanvogels werden begin 20e eeuw bijna uitgeroeid door jagers en verlies van leefgebied door de landbouw. Volgens de International Crane Foundation hebben herstel- en herintroductie-inspanningen hun wilde en in gevangenschap levende populaties langzaam doen toenemen tot meer dan 800.
Trekkende kraanvogels zijn afhankelijk van zoetwatermoerashabitats in Texas en het zuidoosten, die volgens de stichting kunnen worden beïnvloed door stijgende zeespiegels en droogtes.
Ze zijn soms moeilijk te zien tussen de kleinere groep zandheuvels, maar door hun hoogte en witte veren vallen ze op. Young zei dat de migratiepatronen van de kraanvogels kunnen veranderen, afhankelijk van de klimaattrends van zowel hun nestlocaties als hun winterverblijven.
“Het is moeilijk te zeggen hoe lang ze hier in het noorden van Alabama zullen blijven overwinteren,” zei Young. “En misschien hoeven ze in de toekomst misschien niet zo ver naar het zuiden te komen. Maar voorlopig genieten we echt van hun aanwezigheid en zorgen we ervoor dat we hen die habitat bieden en dat mensen ze hier ook kunnen bekijken.”
Rob Broeren uit Huntsville bracht zijn telelens en camera mee en vond een goede plek om zijn hobby natuurfotografie uit te oefenen. Jaarlijks komt hij zo’n tien keer naar de opvang om de vogels en eenden te fotograferen.
“Je moet gewoon geduld hebben en wachten tot ze iets interessants doen en bellen”, zei Broeren. “Je krijgt die coole foto en dat is een goede dag.”
Broeren was locaties aan het verkennen voor vrienden die van buiten de stad kwamen en een kans wilden maken om de zeldzaamste kraanvogels te zien.
“Vogelvogels zijn groot in het zien van veel verschillende vogels”, zegt Broeren. “En dus zijn mensen die deze soort nog niet hebben gezien, omdat deze vrij zeldzaam is, bereid een flink eind te rijden als ze denken dat ze een goede schot van het zien.”
De sandhillkranen zullen medio februari de schuilplaats verlaten. Young zei dat hij veel meer opwinding en activiteit opmerkt wanneer de vogels aangeven dat ze klaar zijn om de reis terug naar hun broedgebied te maken.
“Meestal is het op een dag dat we een soort zuidenwind hebben”, zei Young. “Ze zijn slim en rijden met de wind terug naar hun broedgebieden wanneer het hen het beste uitkomt.”