Als je het vreemd vindt dat Kate McKinnon haar eerste boek voor kinderen uit de middenklasse heeft gekozen, zegt de voormalige ster van ‘Saturday Night Live’, denk dan nog eens goed na.
“Ik vind dat sketchcomedy en middelbare school erg op elkaar lijken”, zei ze onlangs via Zoom. “Er kan een onbeschaamde dwaasheid zijn in de middenklasse die ik alleen in sketchcomedy heb gevonden.”
Aanbevolen video’s
“The Millicent Quibb School of Etiquette for Young Ladies of Mad Science”, nu verkrijgbaar, volgt de drie Porch-zussen Gertrude, Eugenia en Dee-Dee, die vinden dat ze niet passen in hun hoity-toity-stadje. Ze wonen bij hun verwaande oom en tante en zeven even verwaande neven – allemaal genaamd Lavinia. Wanneer de Porch-meisjes van school worden gestuurd, vinden ze een nieuwe mentor in de vorm van een buitensporige wetenschapper met wormen in haar haar genaamd Millicent Quibb.
In een vraag-en-antwoordsessie sprak McKinnon over haar jeugd en ‘The Millicent Quibb School of Etiquette for Young Ladies of Mad Science’, die ze grotendeels vanuit haar bed schreef. ‘Uiteindelijk bleef ik een jaar in bed liggen’, lachte ze. Het plan is dat dit boek nr. 1 in een serie wordt.
De antwoorden zijn aangepast voor duidelijkheid en beknoptheid.
MCKINNON: Ik begon dit te schrijven vóór ‘SNL’ en werkte er de hele tijd aan, wanneer ik maar een moment had, en pakte het meteen weer op nadat ik wegging. Ik hou van gekken. Ik ben een gek. Ik speel graag gekken, en ik hou van contact opnemen met andere gekken. En dit was gewoon een andere plek om dat te doen.
MCKINNON: Ik was verrast door hoezeer het voelde als optreden. Ik had het gevoel dat ik aan het improviseren was. Het voelde alsof je in een kamer zat en een schets schreef voor ‘SNL’, maar dan heb je gewoon veel meer tijd om te herzien. Ik ben er absoluut dol op. Ik ben introvert, dus alleen schrijven stoort mij niet. Hoe erg ik mijn collega’s ook mis, het past ergens wel bij mij.
MCKINNON: Ik had ouders die mijn rare, kleine activiteiten vierden en me de clamshells mee naar huis lieten nemen als we linguine en mosselen aten in een restaurant. Ze kochten kleine archeologische kits voor me en koesterden echt de esoterische interesse die ik had. Ik had ook leraren die mij hielpen en steunden. Soms duikt er een magische volwassene op en koestert de gaven waarmee je bent geboren, waarvan andere mensen zeggen dat ze slecht zijn.
MCKINNON: Dat doe ik ook. Ik geniet van namen. Ik denk dat grappige namen een hele kunst op zich zijn. Ik was trots op de namen die ik bedacht had.
MCKINNON: Dat was een van de meest arbeidsintensieve optredens die ik ooit heb gedaan. Ik heb veel voice-overs gedaan, maar jij doet elke zin. Bij het schrijven moest ik eerst stemmen bedenken voor alle personages. Bij alles waarvan ik denk: ‘Wat is de stem?’ Daar moet ik mee beginnen. Vervolgens bepaal jij het haar en de kleding en dat is alles wat je hoeft te weten. Ik wist hoe alle personages klonken toen ze naar binnen gingen.
MCKINNON: Ik ga op een langlauftocht en ik ben zo ontzettend opgewonden. Toen ik twaalf was, kreeg ik berichten uit de cultuur en van sommige van mijn leeftijdsgenoten dat ik niet oké was zoals ik was. Om iemand naar je te laten kijken en te zeggen: ‘Hé, datgene waarvan je denkt dat het raar aan je is, dat is eigenlijk wat jou als volwassene gaat redden. En dat is eigenlijk wat de wereld als geheel gaat helpen.” Om dat aan iemand anders te geven zou de eer van mijn leven zijn.