TEL AVIV – Als gijzelaar in Gaza smeekte Aviva Siegel om voedsel en water. Sinds haar vrijlating smeekt ze haar man om vrijlating uit zijn eigen voortdurende gevangenschap.
Siegel is de belichaming geworden van de ramp die Israël op 7 oktober 2023 overkwam. Gewapende Hamas-militanten rukten haar uit haar huis en duwden haar in het web van tunnels in Gaza. Toen ze in november werd vrijgelaten tijdens een kort staakt-het-vuren, keerde ze terug en zag dat haar gemeenschap verwoest was. Ze werd een van de tienduizenden Israëli’s die door conflicten ontheemd waren geraakt. Ze is een prominente stem geworden in de strijd om de overgebleven gijzelaars te bevrijden en vecht onvermoeibaar voor de vrijlating van haar man.
Aanbevolen video’s
Maar nu haar beproeving de grens van een jaar bereikt, richt Israëls aandacht zich niet op het lot van de gijzelaars en hun families, maar op de strijd tegen Hezbollah in Libanon. Het is de nieuwste afleiding om Siegels hoop te ondermijnen dat ze zich binnenkort kan herenigen met haar echtgenoot, die al 43 jaar bestaat.
‘De gijzelaars worden achtergelaten om te sterven. Om langzaam te sterven. Hoe kan ik dat aanpakken? Ik weet gewoon niet meer hoe ik ermee om moet gaan”, zei ze, zittend naast een poster van haar man, Keith, een 65-jarige Amerikaanse Israëliër, oorspronkelijk uit Chapel Hill, North Carolina.
Haar kwelling is des te acuter omdat ze uit de eerste hand weet wat haar man doormaakt.
“Gijzelaars werden geketend, gemarteld, uitgehongerd en in stukken geslagen. Dat zag ik voor mijn ogen. Dat is wat ze ons hebben aangedaan”, zei ze vanuit een tijdelijk huurappartement in Tel Aviv, een van de vele plaatsen waar ze heeft gewoond sinds haar terugkeer tijdens het staakt-het-vuren in november, de eerste en enige overeenkomst die tussen Israël en Hamas werd bereikt tijdens de oorlog. de oorlog.
De Israëlische premier Benjamin Netanyahu beloofde de oorlog voort te zetten tot een “totale overwinning” op Hamas en beloofde de gijzelaars naar huis te brengen, maar kreeg te maken met wijdverbreide kritiek dat tientallen mensen een jaar na de aanval nog steeds gevangen zitten. Netanyahu heeft ook betoogd dat de druk op Hezbollah op zijn beurt zal leiden tot druk op zijn bondgenoot Hamas en de vrijlating van de gijzelaars zal helpen versnellen.
De Siegels werden op 7 oktober wakker geschud in hun huis in Kibbutz Kfar Aza, een van de zwaarst getroffen gemeenschappen die dag, door een uitbarsting van luchtalarmsirenes. Net als zoveel anderen zochten ze dekking in hun veilige kamer, gebouwd om te beschermen tegen raketaanvallen, die geen partij bleken te zijn voor de met geweren en granaten dragende Hamas-militanten die hun huis bestormden.
Bij zijn aanval ontvoerde Hamas ongeveer 250 mensen, waaronder vrouwen, kinderen en ouderen. Volgens de Israëlische autoriteiten kwamen daarbij ongeveer 1.200 mensen om het leven, waarvan de meesten burgers. De oorlog die de aanval veroorzaakte heeft volgens gezondheidsfunctionarissen in Gaza ruim 41.000 Palestijnen het leven gekost, waarvan ruim de helft vrouwen en kinderen.
Hamas heeft gezegd dat de gijzelaars op humane wijze worden behandeld, maar meerdere verhalen van vrijgelaten gijzelaars spreken dat tegen.
De militanten leidden de Siegels hun huis uit, duwden haar man, braken zijn ribben en schoten hem in de hand, zei Siegel. Ze werden in hun eigen auto gedwongen en Gaza binnengereden, waar menigten toeschouwers hun gevangenneming toejuichten.
Hun eerste stop was een huis met een woonkamer die uitkwam op een ondergrondse tunnel.
‘En er is iemand onder het gat, in het gat onder de grond, die met een glimlach wacht, zo blij als maar kan. Ik zal zijn gezicht nooit vergeten”, zei ze.
Ze klommen via een steile ladder de tunnel in, een van de vele waarin ze gedurende de 51 dagen van Siegel in gevangenschap werden vastgehouden. Alles bij elkaar werd Siegel dertien keer verplaatst, zowel in tunnels als in huizen van militanten, zei ze.
Op de eerste dag werden ze vergezeld door andere gijzelaars en kregen ze pitabroodje en kaas, die bijna niemand at omdat ze allemaal in shock waren. Maar tijdens haar gevangenschap was het voedsel schaars en Siegel zei dat er hele dagen waren dat ze niets te eten kreeg.
“Ze lieten ons verhongeren terwijl ze voor ons aten en brachten ons uren en dagenlang geen water. Ik had een infectie in mijn maag, ik was uitgedroogd. We moesten bedelen – bedelen – om water. Bedelen en smeken om eten.”
De eerste tunnel had licht – andere niet – en ook een ventilator die de schaarse lucht probeerde te laten circuleren. Zeven gijzelaars werden vastgehouden in een kamer die volgens Siegel ongeveer zo groot was als drie yogamatten. Ze vond troost in het feit dat haar man de hele tijd aan haar zijde stond.
Ze poetste in die weken vier keer haar tanden en waste zichzelf evenveel, in zout water.
“Het is walgelijk. Wij waren smerig. Vies. De geur die uit ons kwam is de ergste die je je kunt voorstellen”, zei ze.
Maar erger was de behandeling door de bewakers. Siegel, een 63-jarige grootmoeder van vijf, zei dat ze aan haar haren werd geduwd en getrokken en in auto’s werd geduwd.
Haar ontvoerders vertelden haar dat Hamas haar kibboets had overgenomen en dat Israël er niets om gaf haar te bevrijden. Ze was dan ook vol ongeloof toen de vrijheid op 26 november kwam. Maar dat had een prijs: haar man moest achterblijven.
Haar afscheidswoorden tegen hem waren: ‘Wees sterk voor mij’, en ze beloofde sterk voor hem te zijn.
Sinds hun pijnlijke afscheid heeft ze Israël en de wereld doorkruist, haar verhaal gedeeld en gepleit voor de vrijlating van haar man. Ze heeft onder meer Netanyahu, de Amerikaanse president Joe Biden en de secretaris-generaal van de Verenigde Naties, Antonio Guterres, ontmoet. Ze heeft herhaaldelijk met Israëlische wetgevers gesproken en is een vaste waarde geworden bij wekelijkse protesten ter ondersteuning van de gijzelaars.
Maar haar energieke pleidooi wordt neergeslagen door de gruwelijke wendingen van de oorlog. Sinds haar vrijlating heeft ze meerdere rondes van gijzelingsonderhandelingen zien mislukken. Er zijn gijzelaars gedood door Hamas, maar ook per ongeluk door Israëlische strijdkrachten, en sommigen zijn gered.
De gevechten in het noorden van Israël en de verbluffende moord op Hezbollah’s leider, Hassan Nasrallah, voelen als een nieuwe klap voor haar strijd, die uit het publieke bewustzijn is verdwenen.
Siegel zei dat ze zichzelf er niet toe kan brengen een video van haar man te bekijken die Hamas in april heeft vrijgegeven. Hij is duidelijk onder dwang gefilmd en zegt dat het goed met hem gaat, maar barst in tranen uit en legt snikkend zijn hoofd op zijn knieën.
Ze vindt de kracht om door te gaan door aan hem te denken, een vegetariër die graag boeken voorleest aan zijn kleinkinderen en Arabisch heeft gestudeerd zodat hij kon praten met arbeiders uit Gaza die in de kibboets werkten. Maar een jaar later is haar hoop slinks.
“Ik weet niet waarom ik opsta”, zei ze. “Maar ik weet wel dat ik moet opstaan voor Keith.”