Balenciaga geeft luxe een boost in Parijs terwijl McCartney high-octane mode met een speelse, ecologische twist op de markt brengt

Jan De Vries

PARIJS – In een gewone Parijse marktstraat op een gewone regenachtige herfstdag was de opwindende show van Stella McCartney op maandag allesbehalve.

De gasten snakten naar adem toen de motregen ophield, de wolken uiteen gingen en de zon vlak voor de show opkwam – misschien een hemelse metafoor voor McCartney’s optimistische en op de natuur geïnspireerde optreden.

Aanbevolen video’s



Ondertussen moesten Balenciaga’s gasten op het legendarische terrein van Les Invalides met zijn gouden koepel een gouden ring tonen (in plaats van een uitnodiging) om deel te nemen aan de show. Kronkelende gangen leidden naar een donker atrium met een weelderige, gepolijste, ingelegde houten biljarttafel van 100 meter lang. De eerste rij, inclusief de Amerikaanse Vogue-redacteur Anna Wintour, zat op sierlijke stoelen rond die tafel, wat een intieme en close-up ervaring creëerde.

Hier zijn enkele hoogtepunten van de confectieshows lente-zomer 2025 in Parijs, inclusief Balenciaga:

Balenciaga bewijst dat creativiteit de nieuwe luxe is

De show opende met lingerie, aangevuld met surrealistisch puntige schoenen en zonnebrillen, die een intieme toon zetten tegen een achtergrond van bluesmuziek. Interessant is dat de collectie, in plaats van zich uit te kleden, geleidelijk lagen toevoegde. Een losse jurk uit de jaren 70 met ruches aan de voorkant en kinky bandjes aan de achterkant, wat een belangrijk thema van de collectie benadrukt: dualiteiten. Dit subtiele spel met contrasten, waar Demna vaak mee speelt, benadrukte de spanning tussen het gepolijste en het rauwe.

Naarmate de show vorderde, hielden jeans met nauwsluitende banden de benen bijna bij elkaar, wat een gevoel van dwang toevoegde dat speelde met noties van vrijheid en beperking. Afgeknotte pufferjacks gaven de looks een scherpe, modieuze sfeer, terwijl momenten van oneerbiedigheid naar voren kwamen door gigantische gouden en metalen sneakers die er bijna clownachtig uitzagen, opspringend terwijl de modellen liepen. Een pet, laag gedragen en versierd met punten die op de tanden van een wolf leken, versterkte de punkonderstroom van Balenciaga nog verder.

Gescheurde chap-jeans die eruit zagen alsof ze in een kringloopwinkel waren aangepast, verschenen op de luxe catwalk – een treffend commentaar op Demna’s standvastige overtuiging dat echte luxe niet gaat over weelde of exclusiviteit, maar over het opnieuw bedenken van het gewone. Het contrast was duidelijk: alledaagse items, zoals een gestreept heren-T-shirt, werden afgewisseld met oogverblindende diamanten oorbellen. Het was Demna’s anti-luxe, bottom-up benadering die met volle kracht de traditionele top-down visie op high fashion ontmantelde en beweerde dat authenticiteit, vindingrijkheid en subversie de nieuwe symbolen van luxe zijn.

Er waren ook momenten van onverwachte poëzie: een zwartleren jas, losjes om het middel gebonden, waardoor de blote schouders van het model zichtbaar waren. Deze stukken gingen verder dan kledingstukken; het waren uitspraken over kwetsbaarheid en imperfectie, twee van Balenciaga’s kernthema’s. De onvolmaakte schoonheid, de spontane en schijnbaar lukrake creaties, spraken over Demna’s liefde voor het naast elkaar bestaan ​​van perfectie en imperfectie.

De supercoole, eclectische collectie was alleen samenhangend in zijn waanzin, onvoorspelbaarheid en humor. Het was een onbeschaamde viering van creativiteit als de ultieme luxe – een krachtige herinnering dat, in een wereld die overweldigd wordt door inhoud, echte originaliteit het zeldzaamste en meest waardevolle goed van allemaal is.

McCartney’s straattarief

De ontwerpen waren oogverblindend en combineerden sprankeling, humor en scherp maatwerk om een ​​disco-ready gevoel van plezier vast te leggen.

VIP’s als Natalie Portman, Greta Gerwig en Paris Jackson konden het niet laten om met hun voeten te tikken te midden van de meest aanstekelijke soundtrack van Paris Fashion Week tot nu toe. Modellen met slimme kapsels die theatraal zwaaien, die doen denken aan Gerwigs eigen film, Barbie, voegen nog een speels element toe aan het spektakel.

Het maatwerk van Savile Row werd opnieuw vormgegeven in echte Stella-stijl: jacks met sterke schouders gecombineerd met slanke blazers en overdreven riemlussen, terwijl volumineuze broeken en brutale boxerculottes het geheel speels hielden. Dit is geen nieuw terrein voor McCartney, die vaak klassieke kleermakerskleding herwerkt met een randje.

Krijtstreeppakken kregen een glamoureuze upgrade met strakke satijnen lijnen en glinsterende loodvrije kristallen, gecombineerd met cropped sportieve truien – nog een van haar kenmerkende combinaties van high fashion met een gemakkelijke sfeer.

Vloeiende draperingen waren een andere catwalkster, van asymmetrische zijden jurken die de zwaartekracht tarten tot veganistische leren rokken die over zichzelf heen gevouwen kunnen worden. Crèmekleurige bomberjacks met vleugelachtige uitsnijdingen en doorschijnende jurken zorgden voor een etherische flair.

Wolkachtige creaties waren een showstopper.

“We hadden een aantal van deze wolken in de gebreide kleding (gemaakt van) een garen dat is gemaakt van gerecyclede plastic flessen, wat geweldig is”, zei McCartney backstage.

Vogelmotieven namen letterlijk en figuurlijk een vlucht. Op zijde geschilderde duiven en op origami geïnspireerde details waren visuele lekkernijen – die teruggrijpen op de jarenlange boodschap van McCartney om niet te vergeten de natuur te beschermen.

krant “Stella Times” en Helen Mirren

McCartney’s show begon toen Helen Mirren een ‘Save What You Love’-manifest uitreikte – meer een directe klap dan een vriendelijk pleidooi. Geïnspireerd door Jonathan Franzens ‘Het einde van het einde van de aarde’, klonk de stem van Mirren en drong aan op actie voordat het te laat is. Vogels, die aan het verdwijnen zijn, waren het symbool, een herinnering aan wat er op het spel staat als we onze zaken niet op orde krijgen.

De gasten kregen ook allemaal een krant die voor de show was gemaakt en die op humoristische wijze de ‘Stella Times’ werd genoemd, waarin een ironische, maar serieuze boodschap over duurzaamheid werd verwoord. McCartney’s advies aan lezers om positieve actie aan te moedigen: “Lees! Omdat ik denk dat mensen niet meer lezen.” En “krijg een exemplaar van onze krant. Ik geef je alle informatie die je moet weten. Wees bewuster, wees nieuwsgieriger en ontdek de feiten van de mode om meer de toekomst van de mode te zijn.”

McCartney loopt al lang voorop op het gebied van milieubewuste mode. Ze was een van de eerste ontwerpers die duurzaamheid bepleitte, lang voordat het op de radar van iemand anders stond. Omdat mode een van de grootste vervuilers ter wereld is, waren haar 91% bewuste materialen en diervrije productie een ander teken dat de ontwerpster de boodschap serieus neemt.

Sacai’s ruwe constructie en deconstructie

Een gigantische houten structuur van een huis – alleen maar ruwe balken tentoongesteld – vormde het decor voor Sacai. Het was niet alleen een opvallende locatie, het diende eerder als een metafoor voor het ethos van Chitose Abe: deconstructie en reconstructie op de meest onverwachte manieren. Net als de kleding van Abe vertegenwoordigden de zichtbare balken een onvoltooide, maar toch krachtig architecturale kijk op vorm en structuur.

Een urban T-shirtjurk werd gecombineerd met een zwart leren jack met een gegolfde arm van schapenvlees, een detail dat vaker werd voorbehouden aan historische japonnen. Het was de belichaming van Abe’s dualiteiten: stadsfietser ontmoet historisch drama, mannelijk versmelt met het openlijk vrouwelijke.

Door de hele collectie heen stond de slimme samensmelting van ogenschijnlijk incongruente delen centraal. Een fris wit overhemd werd gecombineerd met een donkere plooirok, net onder de buste. Het was allemaal één kledingstuk, en deze mix was een voorbeeld van Abe’s inventieve benadering van het maken van patronen. Haar concept van hybridisatie – het combineren van kledingstukken zodat ze er van voren als één ding uitzien en van achteren iets anders – is meer dan een gimmick. Het is Abe’s baanbrekende manier om de essentie van wat mode kan zijn uit te dagen.

Een andere look was op het eerste gezicht eenvoud: een witte capuchon met capuchon. Maar op de echte Sacai-wijze was de achterkant voorzien van een vloerlange, slappe rokinzet, die wat alledaags had kunnen zijn, transformeerde in iets buitengewoons.

Volume en silhouetten waren ook in overvloed aanwezig, waarbij afgeplatte, hoekige vormen centraal stonden.

De bescheiden stukken – zoals de lange zwarte rok versmolten in een wit overhemd – waren emblematisch voor haar recente verkenning van zwart-wit en het verplaatsen van haar ontleedde kledingstukken naar hoger gelegen terrein.

Isabel Marant Omarmt de sluwe geest van het Amazonegebied

Isabel Marant mengde Zuid-Amerikaans vakmanschap met de rauwe energie van een Amazone-krijger, waarbij haar ambachtelijke esthetiek volledig tot uiting kwam in een krachtige viering van vrouwelijkheid.

Marant is altijd niet bang geweest om nieuwe gebieden te verkennen, en dit seizoen waagde ze zich aan de tribalistische punkinvloeden van het begin van de jaren tachtig, en mengde deze naadloos met haar liefdesambacht.

De landingsbaan stond in vuur en vlam met zonsondergangtinten: roest, mauve, roze en paars golfden over rokken met kwastjes en jurken met knoopconstructie, wat de warmte van een Latijnse schemering opriep.

Zware gouden armbanden sierden de polsen van de modellen terwijl ze in gevlochten en geborduurde zijden jurken rondliepen. De verweerde zwartgrijze denimblousons en de zwarte leren shorts met studs verraadden een rebelse inslag.

Dit seizoen markeerde een nieuw hoofdstuk in de evolutie van Marant, waarin ze zich nog verder verdiepte in vakmanschap: geborduurd leer, gestikt suède en ingewikkelde knopen die heel persoonlijk aanvoelden.