‘Demon Copperhead’-auteur Barbara Kingsolver ontvangt National Book Award voor haar hele oeuvre

Jan De Vries

NEW YORK – Barbara Kingsolver, die dit jaar een National Book Award-medaille voor haar literaire prestaties ontving, herinnert zich nog goed de jaren waarin ze zich niet kon voorstellen dat ze zulke onderscheidingen zou ontvangen.

“Ik voelde gewoon deze voortdurende scepsis, niet van lezers maar van critici en de poortwachters. Het was op twee manieren,” zei Kingsolver, 69, tijdens een recent telefonisch interview. “Ten eerste: omdat ik een plattelandsschrijver was en op een plattelandsplek woonde. Ik ben geen New Yorker. Ik schrijf niet over dingen in de stad, dus dat heeft me altijd als een soort buitenstaander neergezet. Ten tweede: ik ben een vrouw, en zeker 30 jaar geleden was dat een punt van kritiek op de schrijver.”

Aanbevolen video’s



Vrijdag maakte de National Book Foundation bekend dat Kingsolver de 37e winnaar was van de medaille voor Distinguished Contribution to American Letters (DCAL), die eerder onder andere werd uitgereikt aan Toni Morrison, Philip Roth en Joan Didion. Kingsolvers romans, waaronder “The Bean Trees”, “The Poisonwood Bible” en “Animal Trees”, zijn miljoenen keren verkocht en hebben sociale kwesties aangeraakt, van immigratie en drugsmisbruik tot het milieu en inkomensongelijkheid.

Nominaties voor de medaille, die een geldprijs van $ 10.000 omvat, worden gedaan door voormalige winnaars van de National Book Award, finalisten, juryleden en andere leden van de literaire gemeenschap. Kingsolver wordt gehuldigd tijdens een dinerceremonie op 20 november in Manhattan, waar de winnaars in vijf competitieve categorieën worden aangekondigd.

“Ik heb het gevoel dat ik op een stabiele koers zit, en het is een opmerkelijk en geweldig gevoel om op deze manier door mijn collega’s gewaardeerd en geëerd te worden,” zei Kingsolver. “Het is niet iemand van buiten het vakgebied. Het zijn de mensen die literatuur zien als ons levensonderhoud en ons spirituele anker. En dat betekent de wereld voor mij.”

Tijdens de ceremonie zal de Book Foundation ook een medaille voor zijn hele leven uitreiken aan activist-uitgever W. Paul Coates voor zijn “uitstekende service” aan de Amerikaanse literaire gemeenschap. Hij zal worden geïntroduceerd door zijn zoon, de auteur-journalist Ta-Nehisi Coates, zelf een winnaar van de National Book Award. Kingsolver zal haar prijs ontvangen van haar agent, Sam Stoloff van het agentschap Frances Goldin, wiens gelijknamige oprichter als een “moeder voor zowel Sam als mij was, dus het voelde perfect voor mij dat we samen zouden staan ​​op deze speciale gelegenheid,” zei ze.

Kingsolver wordt gevierd in een tijd waarin haar carrière nog nooit zo sterk is geweest; haar meest recente roman, “Demon Copperhead,” was haar meest succesvolle tot nu toe. Een hervertelling van Charles Dickens’ “David Copperfield,” de jonge verteller een jongen uit Appalachia, “Demon Copperhead” werd onderschreven door Oprah Winfrey, won de Pulitzer Prize in 2023 en verkocht zo goed als hardcover dat het pas dit najaar in een paperback-editie uitkomt.

Kingsolver heeft talloze andere prijzen ontvangen, waaronder een National Humanities Medal, de Dayton Literary Peace Prize en de Women’s Prize for Fiction — twee keer. Ze heeft zelfs haar eigen prijs opgericht, de Bellwether Prize for Social Change, die onder andere boeken van Lisa Ko en Gayle Brandeis heeft geciteerd.

“Barbara Kingsolvers schrijfwerk omarmt het persoonlijke en het politieke, onderzoekt complexe kwesties van sociale rechtvaardigheid, verheerlijkt de natuurlijke wereld en onderzoekt progressieve sociale verandering met zorg en specificiteit,” zei Ruth Dickey, directeur van de Foundation, in een verklaring. “Voor Kingsolver is schrijven een hulpmiddel voor gemeenschapsactivisme — een manier om licht te werpen op enkele van de meest ingewikkelde milieu- en sociale onrechtvaardigheden van onze tijd, en een kunstvorm waarmee ze verhalen over haar geliefde Appalachia met de wereld kan delen. We hebben allemaal geprofiteerd van haar genialiteit.”

Kingsolver komt oorspronkelijk uit Annapolis, Maryland, en heeft overal gewoond, van de Republiek Congo tot Tucson, Arizona, en andere plaatsen. Maar ze identificeert zich het sterkst met Appalachia, waar ze een groot deel van haar jeugd doorbracht en de afgelopen 20 jaar op een boerderij in het zuidwesten van Virginia heeft gewoond met haar man, Steven Hopp. Kingsolver studeerde wetenschappen aan de DePauw University en de University of Arizona, werkte na haar afstuderen als freelance journalist in Arizona en lanceerde haar literaire carrière officieus toen ze een lokale schrijfwedstrijd won.

Kingsolver heeft de afgelopen generatie veranderingen gezien die volgens haar ervoor hebben gezorgd dat stemmen als de hare gehoord konden worden. Toen ze begon, zegt ze, hadden de anticommunistische zwarte lijsten van de jaren 50 en 60 het artistieke landschap nog steeds ‘gehavend’ achtergelaten, terughoudend om kwesties aan te pakken die verder gingen dan families en relaties. Maar recenter heeft ze verwelkomd wat ze ‘groene grassprietjes’ noemt, schrijvers zoals Jesmyn Ward en Colson Whitehead die zich richten op ras, of de milieufictie van Richard Powers. Haar eigen werk laat zien dat je grotere vragen kunt stellen en een massaal lezerspubliek kunt behouden.

“In een ander deel van mijn leven schrijf ik opiniestukken, schrijf ik brieven aan de redacteur van mijn lokale krant, ga ik naar vergaderingen van de schoolraad. Ik weet hoe ik dat moet doen,” zegt ze. “Maar dat is geen literatuur. Literatuur is niet een lezer vertellen wat hij moet denken. Er zit een beetje neerbuigendheid in elk didactisch werk dat je doet. Ik laat dat bij mijn schrijven. Ik ben nooit neerbuigend tegenover mijn lezers. Ik ga er nooit van uit dat ik iets weet wat zij niet weten.”

Als bestsellerauteur heeft ze het zeldzame geluk om door het hele land te toeren voor haar boeken en om ten minste een aantal van haar fans te ontmoeten — zij, zo merkt ze op, die “vrij zijn om naar een lezing te komen”, vaak in stedelijke omgevingen. Kingsolver denkt aan lezers van wie ze niet zou verwachten dat ze zouden komen opdagen. Ze ontvangt brieven uit Afrika, uit de gevangenis, van mensen die zijn opgegroeid in pleeggezinnen.

“Ze weten allemaal dingen die ik niet weet,” zegt ze. “Ik ga hierin zoals ik een gesprek met een vriend zou beginnen. Ik zeg: ‘Hier is iets dat mij zorgen baart. Ik vraag me af of het jou ook zorgen baart. Laten we een wandeling maken. Ik ga je een verhaal vertellen. Ik ga je een reden geven om de pagina om te slaan terwijl we deze wandeling maken.'”

“Ik schrijf voor iedereen die met mij mee wil wandelen.”

Dit verhaal corrigeert de spelling van het literaire agentschap Frances Goldin.