NEW YORK – Angelina Jolie had nooit verwacht dat ze alle noten zou halen. Maar het vinden van de adem van Maria Callas was genoeg om dingen uit Jolie te halen waarvan ze niet eens wist dat ze in haar zaten.
“We realiseren ons allemaal niet echt waar dingen in ons lichaam terechtkomen tijdens een leven vol verschillende ervaringen en waar we deze vasthouden om onszelf te beschermen”, zei Jolie in een recent interview. “We houden het in onze maag. Wij houden het in onze borst. We ademen vanuit een andere plaats als we nerveus of verdrietig zijn.
Aanbevolen video’s
“De eerste paar weken waren het moeilijkst omdat mijn lichaam zich moest openen en ik weer moest ademen”, voegt ze eraan toe. “En dat was een ontdekking van hoeveel ik niet was.”
In ‘Maria’ van Pablo Larraín, dat Netflix woensdag in de bioscoop uitbracht voordat het op 11 december begon te streamen, geeft Jolie, zo niet de prestaties van haar carrière, dan zeker van haar laatste decennium. Vanaf ‘In the Land of Blood and Honey’ uit 2010 heeft Jolie de afgelopen jaren films geregisseerd, terwijl ze prioriteit gaf aan de opvoeding van haar zes kinderen.
“Dus mijn keuzes voor een flink aantal jaren waren wat financieel slim en kort was. Ik heb de afgelopen acht jaar heel weinig gewerkt”, zegt Jolie. “En ik was een beetje uitgeput. Ik kon het een tijdje niet.”
Maar haar jongste kinderen zijn nu 16. En voor het eerst sinds jaren staat Jolie weer in de schijnwerpers, in volledige filmstermodus. Haar indrukwekkende optreden in “Maria” lijkt Jolie zeker haar derde Oscar-nominatie te bezorgen. (Ze won in 2000 een bijrol voor ‘Girl, Interrupted’.) Voor een actrice wiens filmografie misschien geen kenmerkende film bevat, kan ‘Maria’ de bepalende rol van Jolie zijn.
Jolie’s oudste kinderen, Maddox en Pax, werkten op de set van de film. Daar zagen ze een versie van hun moeder die ze nog niet eerder hadden gezien.
“Ze hadden mij zeker verdrietig gezien in mijn leven. Maar ik huil niet zo in het bijzijn van mijn kinderen”, zegt Jolie over de emotie die Callas bij haar opriep. “Dat was een moment waarop ik besefte dat ze naast mij zouden staan, in dit proces van het echt begrijpen van de diepte van een deel van de pijn die ik met me meedraag.”
Jolie, die eerder dit najaar een verslaggever ontmoette in het Carlyle Hotel, sprak niet in detail over die pijn. Maar het was moeilijk om niet te beseffen dat het iets te maken had met haar langdurige scheiding van Brad Pitt, met wie ze zes kinderen kreeg.
Vlak voor de bijeenkomst keurde een rechter de resterende claim van Pitt tegen Jolie, over de Franse wijnmakerij Château Miraval, door. Maandag oordeelde een rechter dat Pitt documenten openbaar moet maken waar Jolie’s juridische team naar streeft en die volgens hen ‘communicatie over misbruik’ omvatten. Pitt heeft ontkend ooit misbruik te hebben gemaakt.
De uitslag van de Amerikaanse presidentsverkiezingen was ook nog maar een paar dagen oud, hoewel Jolie – speciaal gezant voor de vluchtelingenorganisatie van de Verenigde Naties van 2012 tot 2022 – niet geneigd was over politiek te praten. Gevraagd naar de overwinning van Donald Trump antwoordde ze: “Wereldwijde verhalen vertellen is essentieel”, voordat ze eraan toevoegde: “Dat is waar ik me op concentreer. Luisteren. Luisteren naar de stemmen van mensen in mijn land en over de hele wereld.”
Het balanceren van zulke dingen – rapporten over haar privéleven, vragen die iemand van haar roem vergezellen – is een belangrijke reden waarom Jolie zo geschikt is voor de rol van Callas. De film speelt zich af tijdens de laatste dagen van de in Amerika geboren sopraan. (Ze stierf in 1977 op 53-jarige leeftijd aan een hartaanval.) Callas bracht een groot deel van haar tijd door in haar grote appartement in Parijs en heeft al jaren niet meer in het openbaar gezongen; ze is haar stem kwijt. Gevangen door de mythe die ze heeft gecreëerd, herdefiniëert Callas zichzelf en haar stem. Een instructeur vertelt haar dat hij ‘Callas, niet Maria’ wil horen. De film gaat uiteraard meer over Maria.
Het is Larrains derde portret van een vrouwelijk icoon uit de 20e eeuw, na ‘Jackie’ (met Natalie Portman als Jacqueline Kennedy) en ‘Spencer’ (met Kristen Stewart als prinses Diana). Als Callas is Jolie heerlijk koninklijk: een zelfbewuste diva die heerlijk, in regels geschreven door scenarioschrijver Steven Knight, regels uitspreekt als: “Ik heb mijn hele leven vrijheden genomen en de wereld heeft vrijheden met mij genomen.”
Op de vraag of ze zich met die zin identificeerde, antwoordde Jolie: “Ja, ja.” Toen nam ze een lange pauze.
“Ik weet zeker dat mensen hier veel in zullen lezen en er is waarschijnlijk veel dat ik zou kunnen zeggen, maar waar ik niet op wil ingaan”, vervolgt Jolie uiteindelijk. “Ik weet dat ze een publiek persoon was omdat ze van haar werk hield. En ik ben een publiek persoon omdat ik van mijn werk houd, niet omdat ik graag openbaar ben. Ik denk dat sommige mensen zich meer op hun gemak voelen bij een openbaar leven, en ik heb me daar nooit helemaal op mijn gemak gevoeld.”
Toen Larraín Jolie voor het eerst benaderde over de rol, screende hij ‘Spencer’ voor haar. Die film schuwt, net als ‘Jackie’ en ‘Maria’, een biopic-benadering en concentreert zich in plaats daarvan intiem op een specifiek crisismoment. Larraín was ervan overtuigd dat Jolie voor de rol bedoeld was.
“Ik had het gevoel dat ze dat magnetisme kon hebben”, zegt Larraín. “De enigmatische diva die op een punt in haar leven is gekomen waarop ze de controle over haar leven weer in handen moet nemen. Maar het gewicht van haar ervaring, van haar muziek, van haar zang, alles, ligt op haar rug. En dat draagt ze. Het is iemand die al een intens leven achter de rug heeft.”
“Er is een eenzaamheid die we allebei delen”, zegt Jolie. “Dat is niet noodzakelijk een slechte zaak. Ik denk dat mensen soms alleen en eenzaam kunnen zijn, en dat kan deel uitmaken van wie ze zijn.”
Larraín, de Chileense filmmaker, groeide op in Santiago en ging naar de opera, en hij verlangt er al lang naar om de volledige kracht en majesteit ervan in een film te brengen. In Callas hoorde hij iets dat hem aan de grond zette.
“Ik hoor iets dat bijna perfect is, maar tegelijkertijd is het iets dat op het punt staat vernietigd te worden”, zegt Larraín. “Dus het is zo kwetsbaar en zo sterk mogelijk. Het leeft in beide uitersten. Daarom is het zo ontroerend. Ik hoor een stem die op het punt staat te worden gebroken, maar dat gebeurt niet.
Op de minder perfecte momenten van Callas tijdens het zingen in de film, combineert Larraín archiefopnamen van Callas met Jolie’s eigen stem. Een mix van de twee loopt door ‘Maria’. “Al vroeg in het proces,” zegt Jolie, “ontdekte ik dat je geen opera kunt nabootsen.”
Jolie heeft gezegd dat ze nog nooit eerder zong, zelfs geen karaoke. Maar de ervaring heeft haar een hernieuwde waardering voor opera en de helende eigenschappen ervan opgeleverd.
“Ik vraag me af of het iets is waar je tegenaan gaat als je ouder wordt”, zegt Jolie. “Misschien is de diepte van je pijn groter, de diepte van je verlies groter, en komt dat geluid in de opera tegemoet aan dat, de enorme omvang ervan.”
Als Larraíns benadering van ‘Maria’ gebaseerd is op onwetendheid, is hij geneigd iets soortgelijks over zijn ster te zeggen.
“Vanwege de media en sociale media denken sommige mensen misschien dat ze veel over Angelina weten”, zegt hij. ‘Maria, ik heb negen biografieën van haar gelezen. Ik zag alles. Ik lees elk interview. Ik heb deze film gemaakt. Maar ik denk niet dat ik in staat zou zijn om je te vertellen wie zij was. Dus als er één element gemeenschappelijk is, dan is het dat wel. Ze dragen een enorme hoeveelheid mysterie met zich mee. Ook al denk je dat je ze kent, dat is niet zo.”
Of ‘Maria’ meer acteren in de toekomst voor Jolie betekent, weet ze niet zeker. “Er is geen duidelijke kaart”, zegt ze. Bovendien is Jolie nog niet helemaal klaar om Callas door elkaar te schudden.
“Als je een echt persoon speelt, heb je op een gegeven moment het gevoel dat hij of zij je vriend wordt”, zegt Jolie. “Op dit moment is het nog steeds een beetje persoonlijk. Het is grappig, ik ben bij een première of ik loop een kamer binnen en iemand begint voor de lol haar muziek te schetteren, maar ik heb de gekke interne herinnering dat ik op mijn knieën viel en huilde.