Bogota -De ambitieuze plannen van Colombia voor de ontwikkeling van windenergie, vooral in de regio Resource-rijke La Guajira, worden geconfronteerd met ernstige tegenslagen terwijl grote bedrijven zich terugtrekken en projecten kraam, zeggen industrie-experts.
Aanbevolen video’s
De mijnbouw- en energieplanningseenheid van Colombia schat dat het land tot 18 gigawatt windenergie zou kunnen genereren – bijna het dubbele van de huidige geïnstalleerde elektriciteitscapaciteit van 20 gigawatt.
Verschillende bedrijven brachten uitrusting en infrastructuur rond 2021 naar Colombia voordat ze vergunningen beveiligden, maar parken blijven niet ingebouwd. Belangrijke obstakels zijn onder meer beperkte rasteraansluiting infrastructuur in La Guajira, recente veranderingen in de regelgeving die het financiële rendement en complexe sociale en leiderschapsuitdagingen verminderen.
Colombia, het derde meest dichtbevolkte land van Latijns-Amerika, heeft toegezegd om tegen 2050 netto-nulemissies te bereiken. President Gustavo Petro, de eerste linkse leider van het land, presenteert zich als milieuactivist en pleitbezorger van een rechtvaardige energieovergang. Toch blijft Colombia diep afhankelijk van fossiele brandstoffen – olie is de beste export en een belangrijke bron van overheidsinkomsten.
In 2023 trok Italiaanse multinationale Enel zich terug uit het Windpeshi Onshore Wind Energy Project in La Guajira. Tegen het einde van 2024 annuleerden EDP Renewables twee grote projecten, Alpha en Beta, twee grootschalige onshore windparken in dezelfde regio. In mei verwierf de Colombiaanse staatsbedrijf Ecopetrol negen projecten voor zonne- en windenergie uit de Noorse Statkraft, wat de exit van het Europese bedrijf uit het land markeerde. De portfolio omvat La Guajira, Sucre, Cordoba, Caldas en Magdalena, met een gecombineerde potentiële capaciteit van 1,3 gigawatt. Slechts één project is momenteel operationeel, waarbij anderen naar verwachting online zullen komen tussen 2026 en 2027.
De verhuizing maakt deel uit van de bredere energietransitiestrategie van Ecopetrol om de afhankelijkheid van olie en gas te verminderen en tegen 2050 netto-nul-doelen te voldoen. Uit uitdagingen zoals vertragingen voor regelgeving, governance-problemen en mogelijke gevolgen voor de fiscale stabiliteit van Colombia roepen vragen op over het tempo en de economische effecten van de overgang.
Nieves waarschuwde dat de situatie ‘zeer zorgwekkend’ is, met slechts twee van de meer dan 20 geplande projecten die zich ontwikkelen. Ze benadrukte de noodzaak om de regelgevingsprocessen te versnellen, het overleg met inheemse gemeenschappen te verbeteren – met name de Wayuu in La Guajira – en voldoende elektrische infrastructuur te garanderen.
De vertragingen bedreigen ook de offshore windambities van Colombia
“Colombia heeft meer dan 20 jaar vertraging in windenergie,” zei Nieves. “Brazilië heeft de afgelopen twee decennia daarentegen meer dan 1.300 onshore windparken gebouwd en is een topproducent van de wereldwijde turbine.”
De windenergieprojecten maakten deel uit van Colombia’s Just Energy Transition, met als doel fossiele brandstoffen te vervangen door hernieuwbare energiebronnen, terwijl kwetsbare groepen zoals inheemse volkeren ondersteunen. De regio is de thuisbasis van Cerrejon, een van de grootste open-pit kolenmijnen ter wereld en een belangrijke speler in de mijnbouwsector van Latijns-Amerika, die sinds 1985 in werking is. De mijn heeft nog maar negen jaar over in zijn levensduur, en de sluiting ervan, zonder alternatieve plannen, zal een aanzienlijke klap geven aan de economie van de regio.
Weerstand tegen projecten met inheemse gemeenschappen
Voor Samuel Lanao, hoofd van de milieuautoriteit van La Guajira, de belangrijkste reden waarom verschillende erkende hernieuwbare energieprojecten worden verkocht, is omdat bedrijven worstelen met diepgewortelde sociale spanningen, met name tijdens het eerdere consultatieproces met lokale inheemse gemeenschappen. Lanao zei dat confrontaties zijn ontstaan tussen bedrijven en bewoners, wat de verwachtingen van ontwikkeling ontspoorde.
“Dit is een grote klap geweest voor La Guajira,” zei hij, “omdat er hoge verwachtingen waren op economische en sociale vooruitgang door deze projecten.”
The Wayuu People, een seminomadische inheemse groep in de droge La Guajira -regio in Noord -Colombia en Venezuela, blijven verdeeld over de ontwikkeling van windenergie. Hoewel sommigen de economische steun hebben verwelkomd die wordt geboden door bedrijven die turbines bouwen op hun voorouderlijke landen, hebben vele anderen hun bezorgdheid geuit over milieu- en culturele effecten, en een gebrek aan zinvol voorafgaand overleg, in wat een van de armste regio’s van Colombia is.
Diego Patron, manager van het Jemeiwaa Ka’i Wind Project, een grootschalig windparkcluster in La Guajira, erkende het baanbrekende karakter van de vroege windinspanningen van Colombia, die begon in een regelgevend vacuüm zonder duidelijke institutionele kaders.
“Deze fundamentele projecten werden geconfronteerd met een steile institutionele en territoriale leercurve, wat resulteerde in het verlies van belangrijke strategische projecten,” zei Patron. “Hun erfenis vormt nu echter de hoeksteen voor nieuwe initiatieven.”
Patron is van mening dat barrières rond legitieme Wayuu -gemeenschapsvertegenwoordiging, milieuvergunning en contractresoluties zijn overwonnen, waardoor stabielere voorwaarden worden gecreëerd. ”
Patron zei dat verkeerde informatie de spanningen en oneerlijk beschadigde bedrijven zoals EDP verdiept die, zegt hij, wilde gemeenschappen ondersteunen.